Korneliusz Kosiński

Wojsko i służby mundurowe

Korneliusz Bronisław Kosiński, urodzony 15 sierpnia 1896 roku w Przemyślu, był postacią niezwykle znaczącą w historii Wojska Polskiego. Zmarł tragicznie 6 września 1939 roku pod Longinówką, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w wojskowej tradycji Polski.

W czasie swojej służby, Kosiński pełnił funkcję majora piechoty i zyskał sobie ogromne uznanie, będąc odznaczonym Orderem Virtuti Militari, jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Życiorys

Korneliusz Kosiński przyszedł na świat 15 sierpnia 1896 roku w Przemyślu, w rodzinie Jana i Józefy. Jego siostra, Helena, poślubiła Józefa Stachowicza. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 5 pułku piechoty Legionów, gdzie w stopniu podporucznika uczestniczył w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej. Za swoje zasługi został odznaczony Orderem Virtuti Militari oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

W dowód uznania, 1 stycznia 1928 roku awansowano go do stopnia kapitana w Korpusie Oficerów Piechoty. W tym czasie nadal służył w 5 pułku piechoty Legionów, którego garnizon znajdował się w Wilnie. Kosiński był też oficerem Korpusu Ochrony Pogranicza i służył w Batalionie KOP „Suwałki”. W 1936 roku otrzymał awans na majora z datą starszeństwa na 1 stycznia oraz lokatą 101 w korpusie oficerów piechoty.

W latach trzydziestych XX wieku, Kosiński pełnił służbę w 76 Lidzkim pułku piechoty imienia Ludwika Narbutta, stacjonującym w Grodnie. W 1938 roku stworzył słowa oraz skomponował melodię hymnu jednostki, znanego pod tytułem „Narbuttczycy”.

W 1939 roku, po wybuchu II wojny światowej, brał udział w kampanii wrześniowej, walcząc w szeregach 76 pułku piechoty w składzie 29 Dywizji Piechoty. Niestety, zginął w boju z niemieckimi wojskami pancernymi pod Longinówką, w trakcie bitwy pod Piotrkowem Trybunalskim. Wraz z nim poległ dowódca pułku, Stanisław Sienkiewicz. Polegli zostali pochowani na cmentarzu w Milejowie.

Ordery i odznaczenia

Korneliusz Kosiński był odznaczonym bohaterem, który zdobył szereg nagród i wyróżnień za swoje zasługi.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4815,
  • Krzyż Walecznych (otrzymany czterokrotnie),
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 25 maja 1939 roku,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa).

Przypisy

  1. Wojskowe Biuro Historyczne - Korneliusz Kosiński Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych [dostęp 22.01.2022 r.]
  2. A. K. Kunert, Z. Walkowski, Kronika kampanii wrześniowej 1939, Wydawnictwo Edipresse Polska, Warszawa 2005, ISBN 83-60160-99-6, s. 29.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6.08.1929 r., s. 240.
  4. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  5. Cmentarz wojenny żołnierzy poległych we wrześniu 1939 r.. radaopwim.gov.pl. [dostęp 07.02.2015 r.]
  6. Milejów. Cmentarz wojenny. rowery.olsztyn.pl. [dostęp 07.02.2015 r.]
  7. Słownik oficerów i chorążych Korpusu Ochrony Pogranicza w Suwałkach (1927–1939). odkrywca.pl. [dostęp 07.02.2015 r.]
  8. Aleksander Markowski: Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta.... niedziela.pl. [dostęp 07.02.2015 r.]
  9. Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 203. ISBN 83-901827-1-8.
  10. Józef Stachowicz: Miniony czas. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1994, s. 117. ISBN 83-901827-1-8.
  11. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 65.
  12. Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 343.
  13. Kolekcja VM ↓, s. 4.
  14. Kolekcja VM ↓, s. 1.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 41 z 6.12.1921 r., s. 1607.

Oceń: Korneliusz Kosiński

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:24