Alfred Chmelik

Wojsko i służby mundurowe

Alfred Wojciech Henryk Chmelik, urodzony 10 marca 1892 roku w Przemyślu, to postać o znaczącym wkładzie w historię Wojska Polskiego. Jako major artylerii miał znaczącą rolę w strukturach wojskowych, przyczyniając się do rozwoju tego ważnego elementu armii.

Zmarł 22 czerwca 1939 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie nie tylko wspomnienia, ale również odznaczenie – Order Virtuti Militari, które jest jednym z najważniejszych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Życiorys

Alfred Chmelik urodził się 10 marca 1892 roku w Przemyślu, który wówczas stanowił miasto powiatowe w Królestwie Galicji i Lodomerii. Był synem Wojciecha i Kazimiery z Wicencików. W trakcie swojego życia zaangażował się aktywnie w działalność Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, a także Tajnego Skautingu.

Podczas I wojny światowej brał udział w działaniach w ramach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego jednostką macierzystą był Pułk Armat Polowych Nr 1, który w 1916 roku został przekształcony w Pułk Armat Polowych Nr 12, a dwa lata później w Pułk Artylerii Polowej Nr 12. Na stopień podporucznika awansował z dniem 1 września 1915 roku, natomiast porucznika z dniem 1 listopada 1917 roku, w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej.

Na końcu listopada 1918 roku w Nowym Targu objął dowództwo 1. baterii 1 Pułku Artylerii Górskiej. W maju 1919 roku bateria ta została przekształcona w 1. baterię 6 Pułku Artylerii Polowej. Walczył na jej czele podczas konfliktu z Ukraińcami, a później z bolszewikami, wykazując się szczególnym męstwem w dniach 21 i 23 maja 1920 roku w starciach pod Horodyszczem oraz Wołkołatą.

W grudniu 1925 roku objął stanowisko kwatermistrza 23 Pułku Artylerii Polowej. Następnie został przeniesiony do 21 Pułku Artylerii Polowej w Białej, a w styczniu 1927 roku do 28 Pułku Artylerii Polowej w Zajezierzu, gdzie wykonywał funkcje pełniącego obowiązki kwatermistrza. 12 kwietnia 1927 roku awansował na majora ze starszeństwem datowanym na 1 stycznia 1927 roku, zajmując 28. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Po awansie został zatwierdzony w roli kwatermistrza. W grudniu 1929 roku przeniesiono go z 28 pap na stanowisko rejonowego inspektora koni w Dęblinie, które piastował przez następne dziesięć lat.

Alfred Chmelik był mężem i ojcem dwojga dzieci: córki Ireny, urodzonej 18 września 1926 roku oraz syna Jerzego, urodzonego 14 grudnia 1929 roku. Zmarł 22 czerwca 1939 roku w Warszawie, a dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A17-1-13.

Ordery i odznaczenia

Alfred Chmelik otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń, świadczących o jego zasługach i poświęceniu w służbie. Oto lista nagród, które przyznano mu w uznaniu za jego wyniki oraz wkład w odzyskanie i obronę niepodległości:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1224 – przyznany 22 lutego 1921,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medal Niepodległości – nadany 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Krzyż Wojskowy Karola.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 03.02.2021 r.]
  2. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 172, s. 4, 23.06.1939 r. Warszawa.
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 862.
  4. Rybka i Stepan 2006, s. 957.
  5. Rocznik Oficerski 1932, s. 181, 528.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 402, 456.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 20 z 23.12.1929 r., s. 400.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 133 z 18.12.1925 r., s. 728.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 55 z 31.12.1926 r., s. 455.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 05.03.1921 r., s. 374.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 13 z 20.04.1927 r., s. 120.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 27.05.1928 r., s. 150.
  13. Ranglisten 1918, s. 1074, 1149.
  14. Ranglisten 1917, s. 864, 922.
  15. Ranglisten 1916, s. 679, 691.
  16. Kuś 1929, s. 5.

Oceń: Alfred Chmelik

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:9