Eugeniusz Chilarski

Wojsko i służby mundurowe

Eugeniusz Chilarski to postać, której życiorys jest związany z ważnymi aspektami historii Polski. Urodził się 13 marca 1888 roku w Przemyślu, a jego życie zakończyło się tragicznie w 1943 roku. Był pułkownikiem dyplomowanym piechoty w Wojsku Polskim, co stanowi znaczący element jego kariery wojskowej.

Olbrzymie zaangażowanie Chilarskiego w rozwój i obronę kraju w czasach zawirowań historycznych, czyni go postacią wartą uwagi.

Życiorys

Eugeniusz Chilarski urodził się 13 marca 1888 roku w Przemyślu jako syn Antoniego i Julii z Braunów. W swoim młodzieńczym okresie uczęszczał do gimnazjum w Stanisławowie oraz do C. K. IV Gimnazjum we Lwowie. Po ukończeniu edukacji w Lwowie, dostąpił prestiżu korpusu kadetów. Wkrótce potem rozpoczął swoją karierę wojskową jako oficer w c. i k. armii.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Eugeniusz został przyjęty do Wojska Polskiego. W tym okresie był adiutantem Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu. W stopniu kapitana pracował w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, gdzie na przełomie 1918 i 1919 roku kierował Sekcją Organizacyjną w Oddziale VI, odpowiedzialnym za wywiad i kontrwywiad wojskowy. W lutym 1919 roku objął stanowisko szefa Sekcji Spraw Organizacyjnych, a po reorganizacji Sztabu, od sierpnia pełnił funkcję majora i kierował Wydziałem Mobilizacyjnym w Oddziale I Organizacyjno–Mobilizacyjnym.

Podjął dalszą edukację, ukończając II Kurs Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej, który odbywał się od 3 listopada 1922 roku do 15 października 1923. Otrzymał tytuł oficera dyplomowanego. W swoich wojskowych awansach, 1 czerwca 1919 roku uzyskał stopień podpułkownika piechoty, a następnie 15 sierpnia 1924 roku awansował na pułkownika piechoty.

W latach 1923-1924, jako oficer rezerwowy 10 pułku piechoty, Eugeniusz pełnił funkcję zastępcy szefa Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych. W lipcu 1927 roku został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach, gdzie objął stanowisko dowódcy pułku. Następnie, 22 lipca 1928 roku, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem na stanowisko pomocnika dowódcy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi, zajmującego się sprawami uzupełnień.

Jako delegat dowódcy Okręgu Korpusu nr IV, stał się jednym z kluczowych inicjatorów powstania Łódzkiego Klubu Lotniczego przed rokiem 1930. Od 21 grudnia 1929 do roku 1934 był prezesem klubu sportowego ŁKS Łódź. Ostatecznie, 31 sierpnia 1935 roku, przeszedł w stan spoczynku. Po zakończeniu swojej kariery wojskowej, jako emerytowany oficer, zajął się pracą jako kierownik ekonomiczny w Hucie „Pokój” Huty „Pokój”.

Eugeniusz Chilarski był żonaty od 25 lipca 1915 roku z Jadwigą Linde. Zmarł w 1943 roku.

Ordery i odznaczenia

W trakcie swojej bogatej kariery, Eugeniusz Chilarski został odznaczony wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach i oddaniu dla kraju.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6258,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923),
  • Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932),
  • Medal Niepodległości,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Złota Odznaka Honorowa LOPP I stopnia,
  • Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1930),
  • Krzyż Oficerski Orderu św. Sawy (Jugosławia).

Odznaczenia te są dowodem na jego niezłomnego ducha oraz zaangażowanie w służbę narodową.

Przypisy

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 21.09.2020 r.]
  2. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 97. [dostęp 06.10.2021 r.]
  3. Piotr Stawecki. Protokoły przesłuchania generał Rybaka. „Dzieje Najnowsze”. 4, s. 110, 1992. ISSN 0419-8824.
  4. Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 5. [dostęp 07.04.2015 r.]
  5. Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918 – 1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 25. [dostęp 07.04.2015 r.]
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27.09.1923 r., s. 586–587.
  7. Rocznik Oficerski 1923, s. 398.
  8. Rocznik Oficerski 1924, s. 341.
  9. Rocznik Oficerski 1928, s. 160.
  10. Rocznik Oficerski 1932, s. 16.
  11. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 19 z 22.07.1927 r., s. 220.
  12. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 11 z 24.07.1928 r., s. 218.
  13. Rocznik Oficerski 1928, s. 114.
  14. Rocznik Oficerski 1932, s. 462.
  15. Łódź przed najdonioślejszym wydarzeniem sportowym. Organizacja Klubu Lotniczego. „Hasło Łódzkie”, s. 7, Nr 71 z 13.03.1930 r.
  16. Drobne wiadomości sportowe. Płk dypl. Chilarski prezesem ŁKS. „Hasło Łódzkie”, s. 4, Nr 356 z 27.12.1929 r.
  17. ŁKS 1908–1933 (XXV). Łódź: 1933, s. 10, 15, 81, 95, 105–106.
  18. Dziennik Personalny MSWoj. Nr 10 z 04.07.1935 r., s. 85.
  19. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
  20. M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  21. Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.
  22. Dziennik Personalny MSWoj. Nr 12/1930, s. 250.

Oceń: Eugeniusz Chilarski

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:5