Zygmunt Kostrzewski

---

Życiorys

Zygmunt Kostrzewski był synem Aleksandra i Joanny, pochodził z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach patriotycznych. Jego dziadek brał aktywny udział w powstaniu listopadowym, co wpłynęło na kształtowanie się jego wartości.

W 1912 roku przyłączył się do Związku Strzeleckiego, a w ciągu dwóch lat, pełniąc rolę instruktora, zaangażował się w szkolenie nowych członków „Strzelca”. W sierpniu 1914 roku, tuż po wybuchu I wojny światowej, został wcielony do Legionu Wschodniego wraz ze swoim plutonem.

Po rozwiązaniu jednostki 21 września 1914 roku, Zygmunt usiłował dostać się do I Brygady Legionów Polskich, jednak z powodu ciężkiej choroby musiał pozostać w rodzinnym Przemyślu. Tam przeżył pierwsze oblężenie przez wojska rosyjskie. Po zakończeniu oblężenia udał się do Cieszyna, gdzie zapisał się do gimnazjum.

Kostrzewski został powołany w 1915 roku do armii Austro-Węgier, gdzie przez kilka miesięcy uczestniczył w walkach na froncie wschodnim. Służył w pułkach piechoty, najpierw w 10, a później w 60. Po powrocie z frontu otrzymał maturę w Cieszynie i złożył podanie do szkoły oficerskiej. Wyraził chęć przydziału do jednostek lotniczych, co zaowocowało skierowaniem go do szkoły pilotów.

W stopniu podporucznika pilota wkrótce został wysłany na front włoski, gdzie do października 1918 roku służył w eskadrze myśliwskiej Flik 42/J. Został awansowany na stopień chorążego z datą starszeństwa 1 października 1916 roku, a kilka miesięcy później, 1 lutego 1917 roku, na podporucznika w korpusie oficerów rezerwy piechoty.

W listopadzie 1918 roku przebywał na urlopie w rodzinnej miejscowości, kiedy zastał go upadek Austrii oraz wybuch wojny polsko-ukraińskiej. Umotywowany sytuacją, zgłosił się do Wojska Polskiego. Na mocy nadanych mu przez władze uprawnień, objął stanowisko komendanta lotniska w Hureczku, gdzie stawiał opór atakom Ukraińców z niewielką grupą żołnierzy. Wkrótce potem, cały sprzęt lotniczy przewiózł do Krakowa.

Od stycznia 1919 roku Kostrzewski przydzielony został do 7 Eskadry Lotniczej, która działała w ramach III Grupy Lotniczej. Rozpoczął liczne misje bojowe z lotniska Lewandówka w Lwowie. Na mocy dekretu Naczelnego Wodza z dnia 6 lutego 1919 roku, został uznany za pilota.

14 maja 1919, w zespole z podporucznikiem obserwatorem Mieczysławem Motylewskim, wziął udział w walkach pod Kulikowem, wspierając polską ofensywę. W trakcie drugiego lotu, samolot Kostrzewskiego (Oeffag C.II nr 52.20) został trafiony serią z karabinu maszynowego. Zginął na miejscu, trafiony w głowę i pierś przez siedem kul. W tej samej katastrofie zginął również podporucznik Motylewski.

Zygmunt Kostrzewski został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa w Mauzoleum Bohaterów, w krypcie V.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu jego niezwykłych zasług, Zygmunt Kostrzewski został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. Oto niektóre z najważniejszych odznaczeń na jego koncie:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8124 – przyznany pośmiertnie 27 lipca 1922,
• Krzyż Walecznych – przyznany pośmiertnie w 1921 roku,
• Polowa Odznaka Pilota – pośmiertnie 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”,
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy.

---

Oceń: Zygmunt Kostrzewski

---