Teofil Burakowski

Wojsko i służby mundurowe

Teofil Stefan Burakowski, urodzony 19 grudnia 1891 roku w Przemyślu, to postać o znaczącym śladzie w historii Wojska Polskiego. Był on majorem piechoty, którego kariera wojskowa przyniosła mu wiele doświadczeń oraz wyzwań.

Niestety, jego życie zawodowe nie zakończyło się w sposób chwalebny. W roku 1935 Burakowski został zdegradowany z powodu przywłaszczeń, które miały miejsce podczas pełnienia funkcji komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Lublinie Powiat. To wydarzenie, mimo że przyniosło mu hańbę, wpisuje się w szerszy kontekst trudności, z jakimi borykało się Wojsko Polskie w tamtych czasach.

Życiorys

Teofil Burakowski przyszedł na świat 19 grudnia 1891 roku w Przemyślu, w rodzinie Michała. Jego kariera wojskowa zaczęła się w czasach I wojny światowej, kiedy to walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Na początku, jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 20. W miarę postępów w służbie, uzyskał stopień porucznika rezerwy, który nadano mu z datą 1 września 1915 roku w korpusie oficerów piechoty.

Teofil Burakowski został później przemianowany na oficera zawodowego oraz awansowany na stopień nadporucznika, z datą 1 listopada 1916 roku. Kolejne ważne wydarzenie miało miejsce 19 sierpnia 1920 roku, kiedy to został zatwierdzony w stopniu kapitana, obowiązującym od 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. W tym czasie pełnił służbę w Departamencie I Broni Głównych oraz Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.

1 czerwca 1921 roku, Burakowski rozpoczął służbę w 34 Pułku Piechoty. W dniu 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana z datą 1 czerwca 1919 roku i lokatą 399 w korpusie oficerów piechoty. Już 10 lipca 1922 roku objął stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy batalionu w 10 Pułku Piechoty w Łowiczu. W roku 1923 sprawował obowiązki dowódcy I batalionu tego pułku.

1 grudnia 1924 roku prezydent RP nadał mu stopień majora z datą 15 sierpnia 1924 roku, przydzielając go do 10 Pułku Piechoty. W maju 1925 roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto II na stanowisko I referenta, a w miesiącu następny przeniesiono go na to samo stanowisko do PKU Warszawa Miasto I. Nowa organizacja pokojowej służby poborowej spowodowała, że w lutym 1926 roku został zatwierdzony na kierownika I referatu administracji rezerw w PKU Warszawa Miasto I.

W lutym 1927 roku Burakowski został przydzielony do PKU Bydgoszcz Powiat na stanowisko komendanta. 23 grudnia 1927 roku przeniesiono go z 10 Pułku Piechoty do kadry oficerów piechoty, jednocześnie pozostawiając na dotychczasowym stanowisku komendanta PKU Bydgoszcz Powiat. Po kolejnych przeniesieniach, w marcu 1928 roku objął stanowisko kierownika I referatu w PKU Pińsk. Następnie, w marcu 1929 roku, został przeniesiony do PKU Lublin Powiat jako p.o. komendanta. W marcu 1932 roku uzyskał formalne zatwierdzenie na tym stanowisku.

Ostatecznie, w marcu 1934 roku Burakowski został zwolniony z zajmowanego stanowiska, a stanowisko oddano do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr II, a z dniem 30 czerwca tego roku przeniesiono go w stan spoczynku.

Ordery i odznaczenia

Teofil Burakowski był osobą, która otrzymała wiele zaszczytnych odznaczeń za swoje osiągnięcia oraz wkład w walkę o niepodległość Polski. Poniżej przedstawione są jego odznaczenia:

  • Medal Niepodległości – nadany 24 października 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Srebrny Medal Waleczności 1 klasy,
  • Krzyż Wojskowy Karola.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 17.03.2022 r.]
  2. Rybka i Stepan 2021, s. 801, tu podano, że urodził się 12.12.1891 r., a przywłaszczeń dokonał na stanowisku komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin Miasto.
  3. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r., s. 280.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 30.03.1934 r., s. 133.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 23.03.1932 r., s. 226.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 19.03.1932 r., s. 202.
  8. Rocznik Oficerski 1932, s. 27, 517.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 12.03.1929 r., s. 91.
  10. Rocznik Oficerski 1928, s. 122, 175.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 21.03.1928 r., s. 93.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 28 z 23.12.1927 r. Dodatek Nr 1, s. 3.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 28.02.1927 r., s. 65.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Dodatek do Nr 9 z 4.02.1926 r., s. 7.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 62 z 10.06.1925 r., s. 313.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 48 z 29.04.1925 r., s. 230.
  17. Rocznik Oficerski 1924, s. 145, 351.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 734.
  19. Rocznik Oficerski 1923, s. 152, 408.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 22 z 22.07.1922 r., s. 545.
  21. Lista starszeństwa 1922, s. 44.
  22. Spis oficerów 1921, s. 118, 573, tu jako Teofil Szczepan Burakowski.
  23. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 32 z 25.08.1920 r., s. 786.
  24. Ranglisten 1918, s. 152.
  25. Ranglisten 1917, s. 110.

Oceń: Teofil Burakowski

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:21