Leopold Połoszynowicz

Wojsko i służby mundurowe

Leopold Izydor Połoszynowicz to postać zasługująca na uwagę, znana jako podpułkownik artylerii Wojska Polskiego. Urodził się 25 maja 1886 roku w Przemyślu, a swoją ostatnią wizytę na tym świecie zakończył 3 stycznia 1948 roku, również w swoim rodzinnym mieście.

Jego życie oraz kariera wojskowa są doskonałym przykładem zaangażowania i poświęcenia, które towarzyszyły żołnierzom tamtych czasów. Biorąc pod uwagę jego osiągnięcia, warto przyjrzeć się bliżej zarówno jego biografii, jak i działalności w ramach Wojska Polskiego.

Życiorys

Leopold Połoszynowicz przyszedł na świat 25 maja 1886 roku w Przemyślu, który wówczas był miastem powiatowym w Królestwie Galicji i Lodomerii. Pochodził z rodziny Jana Połoszynowicza (zmarł w 1901 roku) oraz Wacławy z Zakrzewskich (zmarła w 1937 roku). W latach 1892-1904 był uczniem szkoły powszechnej oraz gminazjum w swoim rodzinnym mieście.

W latach 1904-1905 Połoszynowicz odbył służbę wojskową w 3 czesko-galicyjskim pułku artylerii fortecznej, gdzie rozwijał swoje umiejętności wojskowe. Po zakończeniu służby, w 1905 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie. Z kolei w latach 1910-1914 zdobywał doświadczenie zawodowe pracując w kancelariach adwokackich w Przemyślu, co miało go przygotować do przyszłego zawodu adwokata. W tym okresie odbył również cztery tygodniowe ćwiczenia wojskowe, co dodatkowo wzbogaciło jego doświadczenie wojskowe.

W dniu 1 stycznia 1906 roku został mianowany na stopień kadeta rezerwy, pozostając w rezerwie swojego pułku. Dalsze awanse pozwoliły mu na zdobycie stopnia porucznika rezerwy z datą 1 stycznia 1910 roku w korpusie oficerów artylerii fortecznej. 1 sierpnia 1914 roku Połoszynowicz został zmobilizowany, a następnie wysłany do Tyrolu Południowego, gdzie na froncie włoskim walczył aż do 30 października 1918 roku jako dowódca grupy artylerii.

W 1918 roku, po zakończeniu walk, ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego w Przemyślu. Do października 1919 roku dowodził artylerią na froncie, a 2 grudnia 1919 roku został przydzielony z 10 pułku artylerii ciężkiej na stanowisko dowódcy baterii zapasowej 12 pułku artylerii polowej. 11 czerwca 1920 roku, z dniem 1 kwietnia, została zatwierdzona jego nominacja na stopień podpułkownika. W lipcu 1920 roku objął dowództwo dywizjonu szkolnego artylerii zenitowej w Warszawie, co było pierwszym krokiem w tworzeniu jednostek artylerii przeciwlotniczej w Polsce.

20 kwietnia 1921 roku jego oddział został przekształcony w baterię zapasową artylerii zenitowej, a 24 sierpnia tego samego roku w dywizjon artylerii zenitowej. 1 września 1921 roku zatwierdzono go na stanowisku dowódcy dywizjonu.

W dniu 3 maja 1922 roku Połoszynowicz uzyskał stopień podpułkownika z datą 1 czerwca 1919 roku oraz 42. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W sierpniu tego samego roku zdjął dowództwo dywizjonu i został przeniesiony do 9 pułku artylerii polowej w Białej Podlaskiej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. Później przeszedł do 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie, również jako zastępca dowódcy pułku. W styczniu 1925 roku przeniesiono go do 2 pułku artylerii górskiej w Przemyślu, gdzie pełnił obowiązki dowódcy pułku.

W sierpniu 1926 roku Połoszynowicz został skierowany do kadry oficerów artylerii, a 31 grudnia 1928 roku przeszedł w stan spoczynku. W roku 1934, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Przemyślu, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X.

W kwietniu 1939 roku został powołany na dziesięciotygodniowe ćwiczenia, a następnie pozostawiony w służbie czynnej, przydzielając go do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy obrony przeciwlotniczej. Brał udział w kampanii wrześniowej, a 17 września 1939 roku, w obliczu trudnej sytuacji, przekroczył granicę i został internowany na Węgrzech.

W maju 1940 roku Połoszynowicz dotarł do Francji, a następnie w czerwcu tego samego roku ewakuował się do Wielkiej Brytanii, gdzie został skierowany do obozu Crawford. 2 września 1940 roku wysłano go do Stacji Zbornej Oficerów Rothesay, a w październiku 1944 roku przeniesiono do Centrum Wyszkolenia Zarządu Wojskowego, skąd w następnym roku został przeniesiony w stan nieczynny. Po zakończeniu działań wojennych, w październiku 1946 roku, wrócił do Przemyśla, gdzie 3 stycznia 1948 roku zmarł, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym Zasanie.

Leopold Połoszynowicz ożenił się w 1920 roku z Ludmiłą Długosz (zmarła w 1956 roku), z którą miał syna Andrzeja, który żył w latach 1925-1978.

Ordery i odznaczenia

Leopold Połoszynowicz był wyróżniającą się postacią, która otrzymała liczne odznaczenia za swoje zasługi wojskowe i patriotyczne. Wśród jego nagród znalazły się:

  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Krzyż Wojskowy Karola,
  • Krzyż Jubileuszowy Wojskowy.

Przypisy

  1. a b c d e Arkusz ewid. pers. ↓, 5.
  2. a b c Leopold Połoszynowicz. Zakład Usług Komunalnych w Przemyślu Sp. z o.o.. [dostęp 30.06.2023 r.]
  3. Obsada dowództw. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.59, s. 155 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 02.07.2023 r.]
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 7 lipca 1920, s. 552.
  5. Przydziały. „Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów”. 2, s. 2, 06.01.1920 r. Lwów.
  6. Arkusz ewid. pers. ↓, 4, zatwierdzony z pominięciem stopnia majora.
  7. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 799, 814.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 718, 737.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18.01.1925 r., s. 26.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21.08.1926 r., s. 269.
  11. Spis oficerów 1921 ↓, s. 329.
  12. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 187.
  13. Ranglisten 1916 ↓, s. 825.
  14. Ranglisten 1917 ↓, s. 1123.
  15. Ranglisten 1918 ↓, s. 1392.
  16. Ranglisten 1918 ↓, s. 1333.
  17. Ranglisten 1916 ↓, s. 794.
  18. Ranglisten 1917 ↓, s. 1075.
  19. Moszumański 1996 ↓, s. 147.
  20. Moszumański 1996 ↓, s. 151–152.
  21. Wojska OPL WL 2003 ↓, s. 17.
  22. a b c d e Arkusz ewid. pers. ↓, 2.
  23. a b c d e f g h i j k Arkusz ewid. pers. ↓, 3.
  24. Schematismus 1907 ↓, s. 923, 932.
  25. Schematismus 1911 ↓, s. 1002, 1015.

Oceń: Leopold Połoszynowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:5