Józef Sopotnicki

Wojsko i służby mundurowe

Józef Julian Sopotnicki to postać o znaczącym wpływie w historii Polski. Urodził się 8 lutego 1882 roku w Przemyślu i swoje życie zakończył tragicznie 23 sierpnia 1942 roku w obozie koncentracyjnym KL Auschwitz.

W trakcie swojej kariery wojskowej, Sopotnicki osiągnął stopień pułkownika dyplomowanego piechoty w Wojsko Polskim. Rekomendacje i zasługi, jakie zdobył na polu bitwy, zaowocowały przyznaniem mu prestigious Orderu Virtuti Militari, co podkreśla jego odwagę i oddanie dla kraju.

Życiorys

Józef Sopotnicki urodził się jako syn Józefa, byłego kapitana armii austriackiej, oraz Marii z domu Skrzyszowskiej, w 1842 roku. W swojej karierze wojskowej piastował odpowiedzialne stanowiska w armii cesarskiej i królewskiej. 1 września 1900 roku uzyskał mianowanie na stopień podporucznika i rozpoczął służbę w Śląsko-Morawskim Pułku Piechoty Nr 100, stacjonującym w Krakowie.

W 1904 roku został przyjęty do prestiżowej Szkoły Wojennej w Wiedniu, gdzie zdobył niezbędne umiejętności dowódcze. Po ukończeniu studiów, 1 listopada 1906, został mianowany porucznikiem, a następnie otrzymał tytuł oficera Sztabu Generalnego. W kolejnych latach, Sopotnicki piastował różne funkcje, w tym oficera sztabu w 11 Brygadzie Górskiej w Tuzli oraz w 47 Brygadzie Piechoty w Przemyślu.

W trakcie I wojny światowej, dokładnie w latach 1917-1918, pełnił rolę szefa sztabu Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, dołączył do Wojska Polskiego, uczestnicząc w działaniach wojennych w trakcie wojny polsko-ukraińskiej. Działał jako szef sztabu Grupy pod dowództwem gen. Zygmunta Zielińskiego, która przeprowadziła ofensywę w kierunku Chyrowa z Przemyśla, a także atakował wojska ukraińskie, wspierając obronę Lwowa.

5 stycznia 1919 roku awansował na stopień podpułkownika, kontynuując dowodzenie Grupą przynależącą do Dywizji gen. Sikorskiego. W kolejnym roku przejął odpowiedzialność jako szef sztabu Grupy gen. Bronisława Babiańskiego na froncie wołyńskim. Wiosną 1920 roku działał jako oficer sztabu Grupy Operacyjnej gen. Józefa Rybaka, a od lipca dowodził własną Grupą 6 Armii, uczestnicząc w walkach z Sowietami. Na początku września objął dowództwo Rejonu Obronnego w Stryju, a następnie, od grudnia 1920 do sierpnia 1921, w Drohobyczu.

Po zakończeniu służby wojskowej, Sopotnicki był autorem publikacji Kampania polsko-ukraińska. Doświadczenia operacyjne i bojowe, wydanej w Lwowie w 1921 roku. Jego kariera wojskowa zakończyła się 29 lutego 1928 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę.

W 1934 roku znajdował się na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Warszawie, z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Jako oficer stanu spoczynku był przygotowany do angażowania się w działania zbrojne w razie potrzeby. W czasie II wojny światowej wstąpił do konspiracji, zostając członkiem Nowej Armii Polskiej. Niestety, został aresztowany 6 czerwca 1942 roku w Warszawie i zmarł 23 sierpnia tego samego roku w obozie koncentracyjnym Auschwitz.

Ordery i odznaczenia

Józef Sopotnicki był wyjątkową postacią w historii, uhonorowaną licznymi odznaczeniami za swoje zasługi. Wśród nich znajdują się:

  • krzyż srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • krzyż Walecznych (1922),
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Bibliografia, linki

Oto zestawienie zasobów dokumentacyjnych oraz publikacji związanych z osobą Józefa Sopotnickiego. Wykaz tych materiałów dostarcza cennych informacji dotyczących jego działalności i osiągnięć.

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905,
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1907. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1906,
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1908. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1907,
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07],
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923,
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924,
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928,
  • Jerzy Kirszak, Sopotnicki Józef Julian w: Polski Słownik Biograficzny t. XL, Warszawa – Kraków 2000–2001 s. 501–503 wersja elektroniczna IPSB.

Przypisy

  1. a b c l, Józef Julian Sopotnicki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 06.04.2018 r.]
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 86 z 25.08.1924 r.
  3. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 44 z 14.10.1926 r.
  4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 28.01.1928 r.
  5. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 33 z 16.09.1922 r.
  6. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 21 z 13.04.1923 r., Rocznik Oficerski z 1923.
  7. Rocznik Oficerski z 1924, s. 290, 339.
  8. Rocznik Oficerski Rezerw z 1934 s. 842.
  9. Zmiany w armii i flocie. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 494 z 31.10.1906 r.
  10. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1908, s. 221, 295, 632.
  11. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1907, s. 220, 293, 624.
  12. Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1906, s. 294, 616, 1062.

Oceń: Józef Sopotnicki

★★★★★
Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:20