Władysław Segda

Wojsko i służby mundurowe

Władysław Hipolit Segda, urodzony 25 maja 1895 roku w Przemyślu, to postać niezwykle znacząca w historii polskiego sportu i wojska. Jego życie zakończyło się w 1994 roku w Edynburgu, ale pozostawił po sobie niezatarte ślady zarówno jako szermierz, jak i oficer wojska.

Jako dwukrotny medalista olimpijski, Segda zdobył uznanie na międzynarodowej scenie sportowej, reprezentując Polskę w dyscyplinie, która wymaga nie tylko sprawności fizycznej, ale także wielkiej precyzji i umiejętności strategicznych.

W kontekście swojej kariery wojskowej, pełnił rolę oficera żandarmerii w Wojsku Polskim II RP oraz w broni pancernej Polskich Sił Zbrojnych, gdzie zyskał szacunek i uznanie. W 1986 roku, w dowód uznania za swoje zasługi, władze II RP na uchodźstwie mianowały go pułkownikiem, co podkreśla jego zasługi zarówno na polu bitwy, jak i w sporcie.

Życiorys

Władysław Hipolit Segda przyszedł na świat 25 maja 1895 roku w Przemyślu, w rodzinie Kazimierza i Marii z Łaszkiewiczów. Był znaną postacią w polskim sporcie, szczególnie w dziedzinie szermierki. Jako zawodnik oraz czynny działacz Polskiego Związku Szermierczego oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego, przyczynił się do rozwoju tego sportu na naszym terenie. Segda dzierżył tytuł mistrza Polski we wszystkich dyscyplinach szermierczych, zdobywając łącznie 13 tytułów. W ciągu swojej kariery wziął udział w trzech olimpiadach (1928–1936), zdobywając brązowe medale zespołowo na igrzyskach w Amsterdamie oraz Los Angeles. Ponadto, w tej samej konkurencji osiągnął sukcesy na mistrzostwach świata: brąz w Liège (1930) oraz brąz w Warszawie (1934). Reprezentował barwy takich klubów jak AZS Kraków, Legia Warszawa oraz Warszawianka. Podczas I wojny światowej Władysław służył w Armii Austro-Węgier, a 23 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzonym stopniem porucznika oraz przydzielony do żandarmerii. 1 czerwca 1921 roku był ewidencjonowany w 5 dywizjonie żandarmerii w Krakowie. Z dniem 3 maja 1922 roku zweryfikowano go w stopniu kapitana z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku i 57. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. Z dniem 5 października 1925 roku przeszedł do Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, gdzie ukończył roczny kurs szermierczy. W 1928 roku służył w dywizjonie edukacyjnym żandarmerii w Grudziądzu, a 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie. Na turnieju szermierczym, który odbył się od 18 do 21 września 1923 roku, w ramach „Głównych Igrzysk Sportowych o Mistrzostwo Wojska Polskiego”, zajął pierwsze miejsce w szpadzie w kategorii oficerów. Z kolei w dniach 6–8 maja 1927 roku wygrał konkurs szermierczy o mistrzostwo Wojska Polskiego, triumfując we florecie wśród oficerów. W dniach 24–26 lutego 1933 roku we Lwowie wskoczył na szczyt podium w szermierce na szable, zdobywając tytuł mistrza wojska w grupie olimpijskiej. W 1938 roku uzyskał awans na majora z datą starszeństwa 19 marca i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W 1939 roku pełnił funkcję oficera mobilizacyjnego w 3 batalionie pancernej w Warszawie, biorąc udział w kampanii wrześniowej, a później w Polskich Siłach Zbrojnych. Po zakończeniu II wojny światowej Osobnik pozostał na emigracji. Należy również wspomnieć, że w 1986 roku Władysław Segda otrzymał awans na pułkownika w korpusie oficerów broni pancernej. Jego rodzina również ma związki ze światem kultury – wnuczka Władysława, profesor Dorota Segda, jest uznaną polską aktorką oraz nauczycielem akademickim.

Ordery i odznaczenia

Władysław Segda, znacząca postać w historii, został odznaczony wieloma nagrodami, które potwierdzają jego wkład w rozwój społeczny lub wojskowy. Poniżej przedstawiamy jego wyróżnienia:

  • srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1931 roku,
  • Order Zasługi IV klasy, odznaczenie węgierskie, uzyskane w 1933 roku.

Przypisy

  1. Dorota Segda szczerze o pracy z Danielem Olbrychskim – Kultura i Sztuka – Kultura wysoka i masowa dziennik.pl [dostęp 27.11.2017 r.]
  2. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23.03.1939 r., Księgarnia Akademicka, Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, Kraków 2006, s. 282, 793.
  3. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 26.05.1933 r., obwieszczenie Biura Ogólno Organizacyjnego M.S.Wojsk. L. 2560-11 Wyszk.
  4. Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11.11.1933 r.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 06.07.1929 r., s. 199. Rocznik oficerski 1932, s. 288, 791.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 103 z 09.10.1925 r., s. 558.
  7. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 08.06.1922 r., Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 292. Rocznik oficerski 1923, s. 1057, 1064.
  8. Rocznik oficerski 1928, s. 672, 675.
  9. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 06.07.1927 r., s. 295.
  10. Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 18.03.1924 r., poz. 164.
  11. Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 r., s. 403, 863.
  12. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 3 z 14.01.1919 r., poz. 148.
  13. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12.01.1919 r., poz. 68.

Oceń: Władysław Segda

★★★★★
Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:13