Danuta Tylkowa

Nauka i edukacja

Danuta Tylkowa to postać o wyjątkowej historii i osiągnięciach w dziedzinie etnografii. Urodziła się 9 stycznia 1932 roku w Przemyślu, a swoje życie zakończyła 11 grudnia 2004 roku w Krakowie.

Była to nie tylko utalentowana badaczka, ale także docent doktor habilitowany, która miała znaczący wpływ na rozwój polskiej etnografii. Jej praca przyczyniła się do lepszego zrozumienia różnorodności kulturowej w Polsce i poza jej granicami.

Życiorys

Rodzicami Danuty Tylkowej byli Anna z domu Gerlicka oraz Józef Broda, który pełnił funkcję dyrektora młyna w Przemyślu. W czasach II wojny światowej mieszkała w Łucku, a po jej zakończeniu przeniosła się z rodziną do Krakowa. W tym mieście uczęszczała do XI Gimnazjum im. Józefy Joteyko, a egzamin dojrzałości zdała we Wrocławiu w 1951 roku.

W latach 1951–1955 studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie specjalizowała się w Studium Historii Kultury Materialnej. Swoją pracę magisterską pt. „Konstrukcja drewnianych ścian chaty w Polsce” obroniła pod kierunkiem Kazimierza Moszyńskiego. W 1952 roku wzięła ślub z docentem dr inż. Władysławem Tylkiem, który był związany z Akademią Rolniczą w Krakowie. Para doczekała się córki Doroty, urodzonej w 1954 roku.

Po ukończeniu studiów rozpoczęła pracę w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1 listopada 1969 roku była zatrudniona w Zakładzie Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk, początkowo na stanowisku starszego asystenta do 30 kwietnia 1976 roku, a następnie jako adiunkt. 15 marca 1976 roku uzyskała stopień doktora z wyróżnieniem na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy pt. „Zdobywanie i użytkowanie wody we wsiach Beskidu Śląskiego”, której promotorem był Mieczysław Gładysz. Habilitację uzyskała 21 marca 1991 roku w dziedzinie etnografii, broniąc pracy o medycynie ludowej w kulturze wsi Karpat Polskich.

1 stycznia 1992 roku Danuta Tylkowa została zatrudniona na stanowisku docenta w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk. Od 1 marca 1987 roku aż do przejścia na emeryturę w 2002 roku, pełniła funkcję kierownika Pracowni Etnologii w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk. Była również przewodniczącą sekcji polskiej Międzynarodowej Komisji do Badania Kultury Ludowej w Karpatach.

Interesowała się przede wszystkim architekturą ludową, pasterstwem, gospodarką wodną oraz medycyną ludową. Prowadziła liczne badania terenowe, insbesondere w Beskidzie Śląskim. Od 1958 roku należała do Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego oraz do Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego. Zmarła 11 grudnia 2004 roku w Krakowie i została pochowana na cmentarzu Rakowickim.

Publikacje

Danuta Tylkowa jest autorką licznych artykułów naukowych, które ukazały się m.in. w renomowanych czasopismach takich jak „Ethnobotanik”, „Etnografia Polska” oraz „Rocznik Muzeum Etnograficznego w Krakowie”. Jej prace stanowią ważny wkład w badania z zakresu etnografii i etnobotaniki.

Publikacje książkowe

  • Zdobywanie i użytkowanie wody we wsiach Beskidu Śląskiego (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1978),
  • Medycyna ludowa w kulturze wsi Karpat Polskich: tradycja i współczesność (Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989),
  • Górale Beskidu Żywieckiego: wybrane dziedziny kultury ludowej: praca zbiorowa (redaktor; Secesja, 1991),
  • Podhale: tradycja we współczesnej kulturze wsi: praca zbiorowa (redaktor; Ośrodek Archeologii Gór i Wyżyn Polskiej Akademii Nauk, 2000).

Oceń: Danuta Tylkowa

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:22