Stefan Błocki

---

Życiorys

Stefan Błocki przyszedł na świat 20 maja 1887 roku w Przemyślu, w rodzinie o imieniu Kazimierz. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się jesienią 1907, kiedy to złożył przysięgę i rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Wkrótce został przydzielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 45 w Przemyślu.

Błocki brał udział w mobilizacji sił zbrojnych Austro-Węgier, która miała miejsce z powodu konfliktów na Bałkanach w latach 1912–1913, a następnie walczył na frontach I wojny światowej. W trakcie swojej służby wojskowej awansował na różne stopnie, zaczynając od kadeta-zastępcy oficera z dniem 1 września 1907, a następnie chorążego w 1908, porucznika 1 listopada 1910, nadporucznika 1 sierpnia 1914 oraz kapitana 1 sierpnia 1917.

25 listopada 1920 roku, został zatwierdzony w stopniu majora, z datą wejścia w życie 1 kwietnia 1920, w piechocie oraz w grupie oficerów armii austro-węgierskiej. 1 czerwca 1921 roku, pełnił służbę w Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej Nr 2, a jego oddziałem macierzystym był 16 Pułk Piechoty w Tarnowie. 3 maja 1922 roku, otrzymał potwierdzenie w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 oraz z 191. lokatą w korpusie oficerów piechoty, w dalszym ciągu związany z 16 pp.

10 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu w 81 Pułku Piechoty znajdującym się w Grodnie. W 1923 roku pełnił rolę komendanta Kadry Batalionu Zapasowego 81 pp. 31 marca 1924 roku, mianowany został podpułkownikiem z datą starszeństwa 1 lipca 1923 oraz 80. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jeszcze w tym samym roku, przydzielono go z macierzystego pułku do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie, gdzie sprawował obowiązki szefa Oddziału Ogólnego.

W październiku 1926 roku, Błocki przeszedł do 63 Pułku Piechoty w Toruniu, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W kwietniu 1928 roku przeniesiony został do 42 Pułku Piechoty w Białymstoku, gdzie pełnił funkcję dowódcy pułku. W sierpniu 1931 roku, trafił do Komendy Placu Wilno jako komendant, a od 1932 roku sprawował rolę komendanta miasta Wilna.

Z dniem 30 września 1935 roku, został przeniesiony w stan spoczynku. Ostatnie lata życia spędził w Lubaniu, gdzie zmarł 13 października 1954 roku i znalazł ostatnie miejsce spoczynku na cmentarzu komunalnym.

Ordery i odznaczenia

Stefan Błocki otrzymał liczne odznaczenia i nagrody za swoje zasługi w służbie wojskowej, co świadczy o jego zaangażowaniu i oddaniu. Wśród wyróżnień można wymienić:

• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany w dniu 18 marca 1930 roku „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”,
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami zdobyty w czasie służby w c. i k. Armii,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Krzyż Wojskowy Karola,
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Te odznaczenia podkreślają jego znaczącą rolę w historii armii oraz wysoki poziom wyszkolenia, które zapewniał swoim podwładnym.

---

Oceń: Stefan Błocki

---