Edward Marian Peristy

Wojsko i służby mundurowe

Edward Marian Peristy, urodzony 15 maja 1897 roku w Przemyślu, był postacią o niezwykłej biografii. Jako podpułkownik saperów Wojska Polskiego, jego kariera wojskowa jest przykładem oddania i profesjonalizmu w jednym z najbardziej wymagających zawodów.

Zmarł 1 października 1959 roku w Londynie, co zbiegło się z ważnymi wydarzeniami w historii Polski i Europy. Warto przyjrzeć się jego życiu i osiągnięciom w kontekście jego roli w Polskich Siłach Zbrojnych.

Życiorys

Edward Marian Peristy przyszedł na świat 15 maja 1897 roku w Przemyślu, w rodzinie Zachariasza. Swoją służbę wojskową rozpoczął w II Brygadzie Legionów Polskich. Dnia 17 lipca 1919 roku, jako plutonowy batalionu etapowego w Stanisławowie, otrzymał awans na podchorążego, z datą początkową 1 lipca 1919 roku, oraz przeniesienie do kompanii zapasowej I batalionu saperów.

W 1921 roku wziął udział w Kursie Pontonierskim w Modlinie. Po ukończeniu tego kursu, w 1922 roku, został przydzielony do 4 pułku saperów. Zaledwie rok później przeniesiono go do 6 pułku saperów, gdzie objął funkcję dowódcy XII batalionu saperów. W 1924 roku, jako słuchacz Kursu Doszkolenia Oficerów Saperów, uczestniczył w szkoleniu w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów mieszczącym się w Warszawie. Po zakończeniu szkolenia ponownie wrócił do 6 pułku saperów.

W 1928 roku objął rolę kwatermistrza w tymże pułku. Następnie, 29 stycznia 1929 roku, został komendantem kadry 6 pułku saperów w Przemyślu. Już 23 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do dowództwa 4 Dywizji Piechoty w Toruniu na stanowisko szefa saperów. W 1931 roku, 23 października, powierzono mu dowodzenie 8 batalionem saperów w Toruniu na stanowisku oficera do spraw wyszkolenia.

W dniu 2 listopada 1931 roku, Edward Marian Peristy rozpoczął 6-miesięczny kurs taktyczny dla oficerów saperów w Wyższej Szkole Wojennej. W 1934 roku przeniesiono go do 5 batalionu saperów w Krakowie, gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy batalionu. W kolejnym roku zajmował się dowodzeniem 3 batalionem Saperów Wileńskich. 11 maja 1937 roku, został przeniesiony do Rezerwy Personalnej Oficerów przy Inspektorze Saperów, współpracując z generałem dywizji Stefanem Dąb-Biernackim.

W roku 1939 Edward pozostał w Rezerwie Personalnej Oficerów, lecz niestety w tym samym roku dostał się do niewoli radzieckiej. Trafił do obozu jenieckiego NKWD w Griazowcu. Na skutek porozumienia polsko-radzieckiego odzyskał wolność i przyłączył się do nowo formowanej Armii generała Andersa. Jako dowódca saperów 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty, a później, w ramach Komisji Studiów Wojskowych 2 Korpusu, brał udział w walkach we Włoszech.

Zmarł 1 października 1959 roku w Londynie, pozostawiając po sobie bogaty dorobek wojskowy oraz niezatarte ślady w historii polskiej armii.

Awanse

Kariera Edwarda Mariana Peristy obfituje w kilka istotnych awansów, które podkreślają jego rozwój zawodowy w wojskowości. Wśród najważniejszych osiągnięć wymienia się następujące awanse:

  • kapitan – uzyskane starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919,
  • major – uzyskane starszeństwo z dniem 1 stycznia 1928 oraz 12. lokata,
  • podpułkownik – uzyskane starszeństwo z dniem 19 marca 1939 roku.

Ordery i odznaczenia

Edward Marian Peristy otrzymał szereg odznaczeń i nagród w uznaniu jego zasług i poświęcenia. Wśród nich należy wymienić:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
  • Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932),
  • Krzyż Walecznych (otrzymany czterokrotnie: po raz pierwszy w 1922 oraz po raz 2, 3 i 4 w 1923),
  • Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928),
  • Odznakę „Za wierną służbę”.

Przypisy

  1. Baza personalna: Edward Marian Peristy Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 08.06.2021 r.]
  2. Tajny Dziennik Personalny nr 2 z 19.03.1939 r.
  3. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 6 z 18.04.1935 r.
  4. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 11 z 17.06.1934 r.
  5. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 13 z 09.12.1932 r.
  6. Rozkaz wewnętrzny Nr 34 GISZ z 15.05.1936 r., Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/106, s. 66
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 332
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23.08.1929 r., s. 296
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 29.01.1929 r., s. 14
  10. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 90 z 05.09.1924 r.
  11. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 5 z 21.02.1928 r.
  12. Rocznik Oficerski z 1928.
  13. Spis oficerów na dzień 01.06.1921 r.
  14. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 31 z 16.09.1922 r.
  15. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 57 z 29.05.1923 r.
  16. Rocznik Oficerski 1923, s. 884, 908.
  17. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 81 z 31.07.1919 r., poz. 2856.
  18. M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych nr 5 z 13.03.1932 r., s. 196.
  20. Rocznik Oficerski z 1939.
  21. Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu nr 1077.
  22. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  23. Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych Nr 15 z 11.11.1928 r.
  24. a b Saperzy w Służbie Polsce, s. 580.

Oceń: Edward Marian Peristy

★★★★★
Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:16