Wiktor Raczyński, urodzony 15 marca 1864 roku w Przemyślu, był prominentnym przedstawicielem Wojska Polskiego, którego działalność zmieniła bieg historii. Zmarł 2 kwietnia 1928 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo.
Raczyński nosił tytuł generała dywizji, co podkreśla jego wysoki status w strukturze wojskowej. Jego życie i kariera są przykładem zaangażowania oraz profesjonalizmu w służbie ojczyźnie.
Życiorys
Wiktor Raczyński był synem Leona i Ludwiki z Cichałków, a jego małżonką była Małgorzata z Krausów. W 1881 roku, po ukończeniu siedmioklasowej szkoły realnej znajdującej się w Krakowie, rozpoczął naukę na Wydziale Budownictwa i Architektury Akademii Technicznej. 27 stycznia 1889 roku rozpoczął swoją służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii, a w okresie od 1913 do 1914 roku ukończył kurs dla oficerów sztabowych.
25 października 1919 roku dołączył do Wojska Polskiego i otrzymał awans na dowódcę szwadronu zapasowego taborów Nr 5 w Krakowie. 3 maja 1920 roku został wyznaczony na szefa Oddziału VIII Dla Spraw Koni i Taborów Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Poznań” z siedzibą w Poznaniu. Kolejnym etapem jego kariery, 11 października 1921 roku, była rola szefa Wydziału II Wojsk Taborowych Departamentu II Jazdy Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie.
W dniu 3 maja 1922 roku Wiktor Raczyński został zweryfikowany w stopniu generała brygady, przyznając mu seniority z dnia 1 czerwca 1919 roku w korpusie generałów. 14 czerwca 1923 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej przeniósł go w stan spoczynku, ustanawiając go tytularnym generałem dywizji z prawem do noszenia munduru. Zmarł 2 kwietnia 1928 roku w Poznaniu i znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu Garnizonowym usytuowanym na zboczu Cytadeli, w kwaterze 2, miejscu 10.
Awanse
W ciągu swojej kariery wojskowej Wiktor Raczyński uzyskał kilka ważnych awansów, które podkreślają jego rozwój jako oficera. Poniżej przedstawiamy szczegółowy przebieg jego awansów:
- podporucznik (Leutnant) – 1888 r.,
- porucznik (Oberleutnant) – 1894 r.,
- rotmistrz (Rittmeister II kl.) – 1903 r.,
- rotmistrz (Rittmeister I kl.) – ?,
- major (Major) – 1914 r.,
- podpułkownik (Oberstleutnant) – 1916 r.,
- pułkownik – 27 maja 1920 r. zatwierdzony w stopniu pułkownika w Wojskach Taborowych z dniem 1 kwietnia 1920 r.,
- generał brygady – 1922 r.,
- generał dywizji – 1923 r.
Każdy z tych stopni wojskowych świadczy o jego znaczącym wkładzie i umiejętnościach w służbie wojskowej.
Przypisy
- Grób Wiktora Raczyńskiego. [dostęp 01.02.2015 r.]
- Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 38, Nr 3 z 29.01.1930 r.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20.06.1923 r., s. 397.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stefan Błocki | Czesław Stopiński | Czesław Dyrcz | Stanisław Dąbrowa-Kostka | Ryszard Ogonowski | Józef Łępkowski | Wilhelm Kiczak | Leopold Cehak | Józef Buczyński | Zbigniew Czerwiński (1922–2020) | Władysław Bandurski (żołnierz) | Władysław Welz | Edward Kwitowski | Edward Marian Peristy | August Menczak | Walenty Parat | Władysław Garlicki | Władysław Milko | Aleksander Szymański (1927–2017) | Krzysztof Grabowski (żeglarz)Oceń: Wiktor Raczyński