Zbigniew Chabasiewicz

---

Życiorys

Urodził się jako syn masarza Stanisława oraz gospodyni Anastazji. W młodzieńczych latach pomagał swojemu ojcu w prowadzeniu zakładu masarskiego. Kształcenie rozpoczął w Publicznej Szkole Powszechnej im. Adama Mickiewicza w Przemyślu, a później kontynuował naukę w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum Kupieckim w tym samym mieście aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. W tle tych wydarzeń, brał również udział w hufcu Przysposobienia Wojskowego, a we wrześniu 1939 roku został powołany do służby wartownika.

W dniu 8 września 1939 roku, zdołał uciec na Węgry, gdzie zachował się jako internowany w obozie dla uchodźców w Kadarkut. Jednak jego determinacja doprowadziła go do ucieczki do Francji, gdzie w lutym 1940 roku zarejestrował się jako ochotnik do 24 Pułku Ułanów, który w czerwcu 1941 roku ewakuowano do Glasgow. W roku 1942 ukończył małą maturę w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Glasgow, a następnie zaangażował się w techniczne szkolenie w ramach szkoły pancernej, odbywając kursy w Bovington oraz Lulworth.

W 1944 roku, po pomyślnym zakończeniu Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w Catterick, uzyskał stopień kaprala podchorążego, a we wrześniu tego samego roku awansował na podporucznika. Dowodził czołgiem w III plutonie 3 szwadronu 24 Pułku, a jego służba w ramach 1 Dywizji Pancernych obejmowała całą drogę bojową od Normandii, gdzie wielokrotnie obrywał. Doznał ciężkich ran podczas bitew pod Estrées-la-Campagne (9 sierpnia 1944) oraz Collinghorst, gdzie był ranny 22 kwietnia 1945 roku. Po zakończeniu działań wojennych trafił do szpitala w Brukseli, a w 1946 roku uzyskał dyplom Liceum Handlowego (Commercial College) im. H. Bruna w Glasgow. Mimo oferty służby w brytyjskim wojsku, zdecydował się na powrót do Polski.

W 1947 roku, powrócił na rodzinne ziemie i ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1956 do 1993 roku pracował jako nauczyciel języka angielskiego w Przemyślu. Oprócz tego, od 1972 roku pełnił funkcję prezesa lokalnego przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego. Jego wojenne doświadczenia sprawiły, że przez wiele lat wskutek represji ze strony Służby Bezpieczeństwa, prowadził utrudnione życie. W okresie od 21 maja 1981 do 15 stycznia 1982 roku, z bezpartyjnej pozycji był prezydentem Przemyśla.

Aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, w tym w różnorodnych organizacjach sportowych i kulturalnych. Pełnił rolę prezesa i zarządcy komisarycznego Towarzystwa Upiększania Miasta, które później zmieniło nazwę na Towarzystwo Przyjaciół Przemyśla i Regionu. Był także inicjatorem powstania Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych w Przemyślu oraz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Brytyjskiej. Po zakończeniu życia, znalazł swoje miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu Głównym w Przemyślu, w kwaterze 25, rzędzie 15, grobie 9.

Odznaczenia

Zbigniew Chabasiewicz był wybitną postacią, która otrzymała liczne odznaczenia za swoje zasługi w czasie służby. W szczególności, został uhonorowany Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze oraz poświęceniu. Ponadto, w 2012 roku dla upamiętnienia jego osiągnięć, jeden z wiaduktów w Przemyślu został nazwany jego imieniem.

---

Oceń: Zbigniew Chabasiewicz

---