Józef Sack

Polityka i administracja

Józef Sack był istotną postacią w historii Polski, tworzącą niezatarte ślady w dziennikarstwie i działalności politycznej. Urodził się 15 listopada 1899 roku w Przemyślu, a swoje życie zakończył w 1965 roku w Izraelu.

Był polskim dziennikarzem oraz aktywnym działaczem syjonistycznym, a jego zaangażowanie objawiało się między innymi pełnieniem funkcji posła na Sejm Ustawodawczy w latach 1947–1952.

Życiorys

W okresie międzywojennym w Polsce, po zakończeniu służby wojskowej w latach 1919–1920, Józef Sack podjął studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1925 roku uzyskał dyplom z zakresu polonistyki oraz filologii klasycznej. Przez długi okres swojego życia, od września 1925 roku przez następne czternaście lat, pełnił zaszczytną funkcję kierownika Głównej Biblioteki Judaistycznej w Warszawie, a także nauczał literatury w Częstochowie.

Okres II wojny światowej zmienił bieg jego życia; znalazł się on w getcie warszawskim, gdzie aktywnie współtworzył Żydowski Komitet Narodowy. W 1944 roku brał udział w zbrojnym zrywie, walcząc w powstaniu warszawskim, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o wolność i godność swojego narodu.

Po wojnie, w 1945 roku, dołączył do grona redakcyjnego pisma „Dos Naje Łebn”. Jego zaangażowanie społeczne i polityczne nie kończyło się na tym, bowiem był także członkiem Centralnego Komitetu Żydów Polskich (CKŻP) oraz delegatem na konferencję Światowego Kongresu Żydów odbywającą się w Londynie. Józef Sack działał w Poalej Syjon – Prawicy, ale na skutek swoich przekonań nie popierał zjednoczenia tej organizacji z Poalej Syjon – Lewicą, decydując się na przynależność do ugrupowania Hitachdut.

W dniu 17 lipca 1947 roku, wspólnie z przedstawicielami obu organizacji, zawiązali nową partię: Żydowską Syjonistyczno-Socjalistyczną Partię Robotniczą Poalej Syjon – Hitachdut, której przewodnictwo objął Józef Sack. Partia ta działała do końca lat czterdziestych. W styczniu 1947 roku, Sack został jednym z dwóch żydowskich posłów w Sejmie Ustawodawczym, zdobywając mandat z listy państwowej.

Na przełomie lat 1947 i 1948 odbył niezwykle ważną podróż do Ameryki Łacińskiej, w towarzystwie Rywy Wojskowskiej, gdzie przedstawiał sytuację żydowską w Polsce tamtejszym społecznościom żydowskim. Jego aktywność na międzynarodowej arenie kulminowała w czerwcu i lipcu 1948 roku, kiedy to był jednym z delegatów na drugą sesję Światowego Kongresu Żydów, która odbyła się w Montreux.

Przypisy

  1. a b Dominik Flisiak, Wybrane materiały ideologiczne i propagandowe Syjonistyczno-Socjalistycznej Partii Robotniczej Poalej Syjon-Hitachdut. Przyczynek do badań nad lewicą syjonistyczną w pierwszych latach powojennej Polski (1944/45–1949/50), Chrzan 2021 r., s. 18.
  2. Helena Balicka-Kozłowska, Mur miał dwie strony, Dom Wydawniczy Bellona, 2002 r.

Oceń: Józef Sack

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:13