Myrosław Prokop


Myrosław Prokop, znany również pod pseudonimami „Wołodymyr”, „Sadowyj” oraz „Wyrowyj”, to postać o znacznym wpływie w ukraińskim ruchu niepodległościowym. Urodził się 6 maja 1915 roku w Przemyślu, a jego życie zakończyło się 7 grudnia 2003 roku w Nowym Jorku.

Był on prawnikiem oraz aktywnym działaczem na rzecz ukraińskiego nacjonalizmu, podejmując liczne działania mające na celu promowanie idei suwerenności Ukrainy. Jego praca oraz zaangażowanie pozostawiły trwały ślad w historii ukraińskiej, a jego postać jest pamiętana przez wielu.

Życiorys

Myrosław Prokop był znaną postacią, która odegrała istotną rolę w ukraińskim ruchu narodowym. Jego edukacja rozpoczęła się w ukraińskim gimnazjum w Przemyślu, a następnie kontynuował studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

W ciągu swojej kariery politycznej od 1932 roku pełnił funkcję powiatowego przewodniczącego OUN w Przemyślu. Jednakże, w 1934 roku został skazany na siedem lat więzienia za działania związane z OUN, ale dzięki amnestii w 1937 roku, mógł wznowić swoje studia.

W latach 1937-1939 Prokop był redaktorem czasopisma Studenckoho Wisnyka, a po tym w okresie 1939-1941 pracował w Ukraińskiej Prasowej Służbie. Jego działalność w OUN skoncentrowała się na wspieraniu Stepana Bandery oraz organizacji OUN-B po rozłamie w OUN.

W obliczu zagrożenia aresztowaniem przez Gestapo w 1941 roku, uniknął aresztowania we Lwowie i przeszedł do działań podziemnych. W 1942 roku objął stanowisko referenta propagandy OUN-B w Kijowie i współpracował w Prowodzie OUN-B w latach 1943–1944.

W tym samym roku zorganizował także rozgłośnię radiową UPA w Karpatach, a od 1943 do 1944 roku był redaktorem podziemnego pisma OUN „Ideja i czyn”. Jako współzałożyciel UHWR w lipcu 1944 roku, aktywnie uczestniczył w działaniach tej organizacji.

Po dokonaniu Wielkiego Zjazdu UHWR, który odbył się w dniach 11-15 lipca 1944 roku, Prokop został wysłany na Zachód w misji zagranicznej OUN-B i UHWR, mającej na celu establishment kontaktów międzynarodowych w celu uzyskania poparcia dla działalności podziemnej na Ukrainie. Jego zespół składał się z różnych członków, w tym o. Iwana Hryniocha i Łewa Szankowśkiego, a także radiotelegrafistek i personelu pomocniczego.

Po zakończeniu wojny, nauczał prawa na uniwersytecie w Berlinie oraz na Wolnym Uniwersytecie Ukraińskim, gdzie uzyskał stopień doktora praw. Do 1948 roku należał do Zagranicznych Formacji OUN, współpracując z Mykołą Łebediem i Lwem Rebetem.

W 1949 roku osiedlił się w Nowym Jorku, gdzie w 1952 roku współorganizował wydawnictwo Prolog. Pełnił funkcje wiceprezesa w latach 1952-1974, a później prezesa do 1981 roku, następnie był członkiem rady dyrektorów aż do 1992 roku. Poza tym, był wiceprzewodniczącym Zagranicznego Przedstawicielstwa UHWR w latach 1946-1988, redaktorem miesięcznika Digest of Soviet Ukraine Press (1957-1974) oraz członkiem kolegium redakcyjnego miesięcznika Suczasnist od 1967 roku.

Bibliografia, literatura, linki

Prowadził badania: Prokop Myrosław w: Encyklopedia historii Ukrainy: T. 9. Redakcyjne kierownictwo: W. A. Smolij (przewodniczący) oraz inni. Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Instytut Historii Ukrainy. – Kijów 2012, Wyd. „Naukowa myśl”. ISBN 966-00-0632-2, s. 25.

Opracowanie: Prokop Myrosław w: Encyklopedia ukrainoznawstwa, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5, t. 6, s. 2352.

Upamiętnienie: Wspomnienie pośmiertne w: Свобода 12.12.2003.

Kontrowersje: Ryszard Torzecki, Polacy i Ukraińcy. Sprawa ukraińska w czasie II wojny światowej na terenie II Rzeczypospolitej, Warszawa 1993, Wyd. PWN, ISBN 83-01-11126-7.

Przypisy

  1. Grzegorz G. Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006 r., s. 136, 622, ISBN 978-83-88490-58-3, OCLC 838973434.

Oceń: Myrosław Prokop

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:25