Tadeusz Miszczak

Medycyna i zdrowie

Tadeusz Miszczak, urodzony 9 czerwca 1907 roku w Przemyślu, to postać niezwykle istotna w polskiej medycynie. Zmarł 28 lipca 1995 roku w swoim rodzinnym mieście, gdzie przez całe życie pozostawał aktywnym uczestnikiem życia społecznego.

Był lekarzem internistą i posiadał tytuł doktora, co stanowi dowód na jego wysokie kwalifikacje oraz zaangażowanie w pracę na rzecz zdrowia publicznego. Przy jego działalności nie można pominąć jego roli działacza społecznego, co czyniło go osobą wpływową w swoim otoczeniu.

Życiorys

Tadeusz Miszczak, urodzony 9 czerwca 1907 roku w Przemyślu, był synem Jana, maszynisty c.k. kolei żelaznej, oraz Weroniki. Jego ojciec urodził się w 1877 roku i zmarł 19 maja 1968 roku, natomiast matka, urodzona w 1878 roku, odeszła 8 grudnia 1968 roku.

W 1927 roku Tadeusz ukończył I Państwowe Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu i zdał egzamin dojrzałości. Następnie kontynuował naukę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie w 1933 roku uzyskał tytuł doktora. Po uzyskaniu dyplomu, w 1934 roku rozpoczął pracę jako lekarz internista w swoim rodzinnym mieście, Przemyślu. Tam pracował zarówno w Szpitalu Powszechnym jako sekundariusz, jak i w szpitalu wojskowym.

11 marca 1938 roku uczestniczył w zebraniu organizacyjnym lekarzy katolików w Przemyślu, które prowadził płk Władysław Twaróg. W okresie przed wybuchem II wojny światowej pełnił również funkcję prezesa Klubu Sportowego Czuwaj Przemyśl.

W wyniku wybuchu wojny Miszczak kontynuował swoją pracę w klinice we Lwowie i zaangażował się w działalność Armii Krajowej. Po zakończeniu działań wojennych w 1944 roku, aktywnie uczestniczył w odbudowie lecznictwa w Przemyślu, podejmując pracę w ubezpieczalni przy ul. Grottgera. W dalszej kolejności pracował zarówno w szpitalu, jak i w przychodni.

Tadeusz Miszczak był współorganizatorem pogotowia ratunkowego w Przemyślu, które powstało pod koniec 1949 roku. W czasie PRL, jako osoba bezpartyjna, objął funkcję szefa Wydziału Zdrowia Miejskiej Rady Narodowej w Przemyślu. Współtworzył również Zespół Szkół Medycznych w Przemyślu, gdzie pracował jako wykładowca. Uczył także w Szkole Pielęgniarstwa i Położnych oraz występował w roli biegłego lekarza sądowego.

Był również wykładowcą medycyny pastoralnej w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, gdzie prowadził wykłady dla wielu kleryków. Jako lekarz brał udział w procesach kanonizacyjnych, w tym rozpoznaniu szczątków Sługi Bożego Augusta Czartoryskiego i bł. Józefa Sebastiana Pelczara. Spośród innych organizacji, był członkiem Stowarzyszenia Miłośników Lwowa i Kresów Wschodnich, a także członkiem Towarzystwa Dramatycznego im. Aleksandra Fredry. Otrzymał tytuł członka honorowego Czuwaju Przemyśl.

Tadeusz Miszczak pozostawał aktywny zawodowo aż do końca swojego życia. Zmarł 28 lipca 1995 roku w wieku 88 lat. Jego pogrzeb odbył się 1 sierpnia 1995 roku na cmentarzu Głównym w Przemyślu, gdzie pożegnała go licznie zgromadzona społeczność, w tym wielu przedstawicieli duchowieństwa, w tym sufragan przemyski bp. Stefan Moskwa oraz bp. senior Bolesław Taborski. W dniu 5 sierpnia 1995 roku, podczas meczu inaugurującego sezon 1995/1996, drużyna Czuwaju Przemyśl uhonorowała jego pamięć minutą ciszy.

Rodzina Tadeusza Miszczaka składała się z dwóch braci, w tym Emila, który był prokuratorem, oraz siostry. Miał również dwóch synów, Jana, który był prawnikiem i redaktorem „Nowin”, oraz Zbigniewa, który został chirurgiem.

Przypisy

  1. Weronika Miszczak. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 20.03.2019 r.]
  2. Jan Miszczak. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 20.03.2019 r.]
  3. Andrzej Matusiewicz: 100-lecie przemyskiego Czuwaju. andrzejmatusiewicz.eu, 03.07.2018 r. [dostęp 20.03.2019 r.]
  4. Mieczysław Nyczek. Pożegnanie T. Miszczaka. „Nowiny”. Nr 148, s. 2, 02.08.1995 r.
  5. Mieczysław Nyczek. Pożegnanie T. Miszczaka. „Nowiny”. Nr 155, s. 5, 11-13.08.1995 r.
  6. III liga piłka nożna. „Nowiny-Stadion”. Nr 32, s. 11, 07.08.1995 r.
  7. Zawsze spieszą z pomocą. „Nowiny”. Nr 5, s. 5, 07.01.1965 r.
  8. Zadania stronnictwa w realizacji uchwały VI Zjazdu. „Nowiny”. Nr 28, s. 2, 29.01.1972 r.
  9. Elżbieta Ciastoniowa, Edward Wisz. Ludzie i ulice. „Widnokrąg”. Nr 18, s. 3, 01.05.1971 r.
  10. Kronika. „Ziemia Przemyska”. Nr 12, s. 3, 19.03.1938 r.
  11. Ogłoszenie. „Ziemia Przemyska”. Nr 24-25, s. 4, 05-12.06.1937 r.
  12. Ogłoszenie. „Ziemia Przemyska”. Nr 22-23, s. 3, 22-29.05.1937 r.
  13. Kronika. „Ziemia Przemyska”. Nr 22, s. 3, 28.05.1927 r.
  14. a b c d Jacek Stachiewicz. Kontynuacje. „Nowiny”. Nr 78, s. 3, 05-07.04.1980 r.

Oceń: Tadeusz Miszczak

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:20