Bolesław Jałowy

Jałowy przyszedł na świat w rodzinie rzemieślniczej, jako syn Piotra i Franciszki z domu Wolik. W 1925 roku ukończył IX Państwowe Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego we Lwowie. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1931 roku. Następnie przez kilka lat współpracował z profesorem Władysławem Szymonowiczem jako demonstrator i asystent.

W 1931 roku obronił swoją pracę doktorską, a w 1935 roku, jako stypendysta Fundacji Kultury Narodowej, podjął studia w Holandii — konkretnie w Utrechcie i Amsterdamie. Habilitację uzyskał w 1936 roku na Uniwersytecie Jana Kazimierza, gdzie zyskał również prawa do prowadzania wykładów z histologii. Rok później objął stanowisko kierownika Zakładu Histologii i Embriologii.

W okresie okupacji sowieckiej Lwowa, od 1939 do 1941 roku, pełnił rolę dziekana Wydziału Lekarskiego w Lwowskim Państwowym Instytucie Medycznym. W następnych latach, podczas okupacji niemieckiej, pracował w zawodowych kursach medycznych oraz brał udział w badaniach nad tyfusem plamistym i wirusami w Instytucie pod kierownictwem profesora Rudolfa Weigla.

Jednak tragiczne wydarzenia narastały; 11 października 1942 roku został aresztowany przez Gestapo jako zakładnik i spędził trzy tygodnie w areszcie przy ul. Łąckiego. Jego życie zakończyło się w dramatycznych okolicznościach, gdy dnia 1 października 1943 roku został zastrzelony na lwowskiej ulicy przez działacza ukraińskiego podziemia, w odwecie za śmierć ukraińskiego profesora Andrija Łastoweckiego.

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim. Warto również dodać, że Jałowy był członkiem Polskiej Korporacji Akademickiej „Aquitania”, pełniąc funkcję jej prezesa w roku akademickim 1929/30.

Jego pamięć jest utrwalona również w nowoczesnych badaniach i działaniach upamiętniających. 7 maja 2018 roku w kościele garnizonowym pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Żarach wmurowano tablicę upamiętniającą Bolesława Jałowego, finansowaną przez braci Krzysztofa i Zbigniewa Kopocińskich, lekarzy z 105. Kresowego Szpitala Wojskowego.