Wiktor Lindenbaum

---

Życiorys

Wiktor Lindenbaum przyszedł na świat 8 listopada 1877 roku w Przemyślu. Z dostępnych źródeł wynika, że jego pochodzenie jest niejednoznaczne: według niektórych wersji był narodowości niemieckiej, a według innych – żydowskiej lub polskiej, przy czym wyznanie powiązane z tymi narodowościami to rzymski katolicyzm. W 1895 roku, jako Emanuel Lindenbaum, ukończył VI klasę w C. K. Gimnazjum w Przemyślu.

Podczas swojej kariery, jego tożsamość była często reprezentowana w różnorodny sposób w dokumentach i publikacjach. Spotykane formy to między innymi: Emanuel Wiktor Lindenbaum (w latach 1923, 1924, 1932), Emanuel Lindenbaum (1928), E. Wiktor Lindenbaum, a także Wilhelm Lindenbaum oraz Emanuel Edmund Wiktor Lindenbaum.

W roku 1900 Emanuel ukończył studia na Akademii Weterynaryjnej we Lwowie. Warto nadmienić, że w grudniu 1898 roku, podczas nauki, znalazł się również w składzie komisji dotyczącej uczelnianego Towarzystwa Bratniej Pomocy.

W czasie I wojny światowej pełnił funkcję lekarza weterynarza w austriackiej armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Swoją służbę militarno-naukową rozpoczął od stopnia kapitana, a 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika, uzyskując przy tym 16. lokatę w korpusie oficerów weterynaryjnych.

W latach 1923–1924 Lindenbaum pełnił służbę w Szefostwie Weterynaryjnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, pozostając oficerem nadetatowym w Kadrze Okręgowego Szpitala Koni Nr 2. 1 listopada 1925 roku został przeniesiony do rezerwy, jednak pozostawał związany ze swoją macierzystą jednostką. Na początku 1928 roku awansował na pułkownika, uzyskując 1. lokatę w korpusie oficerów weterynaryjnych. W tym czasie sprawował dowództwo jako naczelny lekarz weterynarii Okręgu Korpusu Nr II, a w 1932 roku pełnił obowiązki szefa weterynarii tegoż Okręgu. Z dniem 30 listopada 1934 roku zszedł w stan spoczynku.

Na przełomie lat 20. i 30. Wiktor Lindenbaum prowadził własną praktykę weterynaryjną przy ulicy Szopena 11 w Lublinie. Po przejściu na emeryturę mieszkał w Krakowie do końca lat 30. XX wieku. Po wybuchu II wojny światowej pozostał w tym mieście.

Był żonaty z Emmą Marią Lindenbaum, z domu Winterstein, która przyszła na świat w 1886 roku. Para miała córkę, Elżbietę Julię, urodzoną 19 listopada 1907 roku w Ustrzykach Dolnych. Elżbieta była prawnikiem, wyszła za mąż za Adama Mathiasza i zmarła 5 grudnia 1994 roku w Krakowie.

Po śmierci Wiktora i Emmy Lindenbaum, ich symboliczny grób został umiejscowiony w grobowcu rodziny Mathiasz, gdzie spoczęła również ich córka Elżbieta. Mieści się on na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Z treści inskrypcji na grobowcu wynika, że Wiktor oraz Emma Lindenbaum „zginęli z rąk okupantów hitlerowskich w lutym 1943 roku.”

Odznaczenie

Wiktor Lindenbaum otrzymał prestiżowe odznaczenie, które podkreśla jego znaczący wkład w rozwój medycyny. W dniu 19 marca 1931 roku został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi, przyznanym „za zasługi na polu wiedzy lekarskiej i lecznictwa w wojsku”.

---

Oceń: Wiktor Lindenbaum

---