Jan Sechini, znany również jako Secchini, Sekini, Sechinius oraz Sechkini, był znaczącą postacią w polskim świecie medycyny i edukacji. Urodził się około 1570 roku w Przemyślu i zmarł w 1632 roku. Z wykształcenia był lekarzem, a swoją karierę akademicką związał z Akademią Zamojską, gdzie pełnił funkcje profesora oraz rektora.
Pochodzący z rodziny mieszczańskiej, Jan Sechini był synem Andrzeja. Jego edukacja rozpoczęła się na Uniwersytecie Krakowskim, gdzie w 1596 roku uzyskał tytuł bakalaleusza sztuk wyzwolonych. W 1601 roku opublikował poemat pt. Thalamus nuptialis, dedykowany ślubowi córki podczaszego krakowskiego oraz poety Piotra Cieklińskiego. W twórczości tej szczegółowo opisał uroczystości weselne oraz środowisko dworskie Cieplińskich z Lipnika pod Bieczem.
W roku 1602 zaproszono go do Zamościa, prawdopodobnie za wsparciem Cieplińskiego, który był bliskim współpracownikiem Jana Zamoyskiego. Sechini objął tam katedrę poetyki, a jego wykłady obejmowały również składnię oraz prozodię. Od roku 1603 nauczał także logiki. Po przerwie w 1605 roku, związanej z uzyskaniem tytułu magistra filozofii na uczelni krakowskiej, powrócił do Zamościa na stanowisko dziekana Wydziału Sztuk Wyzwolonych w 1606 roku, a następnie rektora Akademii w latach 1608/1609.
W 1610 roku Jan Sechini udał się do Padwy, gdzie w maju następnego roku uzyskał doktorat z medycyny. Po powrocie do rodzinnej Polski, rozpoczął praktykę lekarską w Przemyślu, będąc zwolennikiem zastosowania wód mineralnych w terapii. Zalecał zarówno ich spożywanie, jak i kąpiele. W 1630 roku opublikował istotną pracę pt. Censura o wodzie iwonickiej, która była pierwszą pozycją balneologiczną poświęconą wyłącznie wodom mineralnym z Iwonicza.
W roku 1613 Jan Sechini wstąpił w związek małżeński z Anną z Wałaskich, przedstawicielką krakowskiego mieszczaństwa. Z tej pary urodzili się synowie: Jan oraz Stanisław, którzy obaj uzyskali dyplomy bakalareusza na Uniwersytecie Krakowskim, a następnie także studiowali w Padwie.
W 1975 roku, na cześć Sechkiniego, nadano imię jego ulicy w Iwoniczu-Zdroju, co stanowi wyraz uznania dla jego wkładu w medycynę i edukację.
Źródła
Oto różnorodne źródła, które stanowią cenne zasoby wiedzy na temat Jana Sechiniego. Poniżej przedstawiamy zestawienie pozycji, które dokumentują życie oraz dokonania tej postaci:
- – Marek Wagner, Jan Sechini, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXVI, 1995,
- – Roczniki Wydziału Lekarskiego UJ 1841 T IV str. 357,
- – „Balneologia Polska” zeszyt 2 Poznań 1974 str. 82,
- – Iwonicz-Zdrój Monografia Kraków 1979 str. 41,
- – p- d- e,
- – Rektorzy Akademii Zamojskiej,
| (1595-1784) |
|
|---|---|
| (od 2021) |
|
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Zdzisław Nowakowski | Władysław Wojewoda | Władysław Tarnawski | Henryk Jordan | Lilianna Stawarz | Ryszard Ruszel | Mateusz Mieses | Mosze Altbauer | Helene Deutsch | Tadeusz Depciuch | Anna Drzewicka | Norbert Ramer | Wiesław Pawłucki | Felicja Meisel-Mikołajczyk | Aleksander Bobko | Zofia Gostomska-Zarzycka | Jacek Michalski (1925–2021) | Mieczysław Warmski | Mojżesz Schorr | Piotr KoszelnikOceń: Jan Sechini