Henryk Meisel

---

Życiorys

Henryk Meisel przyszedł na świat 3 marca 1894 roku, wywodząc się z rodziny żydowskiej, która była dobrze zasymilowana w społeczności Przemyśla. Jego początkowe kroki w edukacji związane były z nauką medycyny na Uniwersytecie Wiedeńskim. W latach 20. XX wieku, miał zaszczyt uczyć się pod okiem cenionych profesorów: Rudolfa Weigla oraz Napoleona Gąsiorowskiego. Wraz ze swoją żoną, Rachelle-Paulą z Rossbergenów (1897–1976), podjął badania nad budową antygenową laseczki zgorzeli gazowej, epizootycznymi zakażeniami w laboratoryjnej wszy, a także nad Klebsiella rhinoscleromatis oraz rzadką wówczas chorobą – twardzielem.

Od 1922 do 1939 roku, Meisel był związany z Państwowym Zakładem Higieny (PZH) we Lwowie, gdzie pod kierownictwem prof. Gąsiorowskiego pełnił funkcję asystenta naukowego, a później adiunkta.

W okresie niemieckiej okupacji Lwowa, rozpoczynając od lipca 1941 roku, dzięki staraniom prof. Rudolfa Weigla, Meisel i jego żona otrzymali możliwość pracy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami. Codziennie byli przewożeni z lwowskiego getta pod ścisłą eskortą. W styczniu 1943 roku, oboje zostali deportowani do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie zaangażowali się w produkcję szczepionki przeciwko tyfusowi plamistemu. Ich córka Felicja ocalała wojnę, dzięki wsparciu ludzi dobrej woli, była przekazywana z rąk do rąk, w tym również przez katolickie zakonnice zajmujące się sierocińcami.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej, Henryk Meisel objął stanowisko kierownika Zakładu Surowic i Szczepionek w PZH. Pracownia Beztlenowców znalazła się w jego bezpośrednim zarządzaniu.

Był osobą aktywną w licznych organizacjach i instytucjach, w tym członkiem Komisji Farmakopei Polskiej oraz Komisji Kwalifikacyjnej w PZH. Zasiadał w Komitecie Mikrobiologii Polskiej i Radzie Programowej Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, jak również w Radzie Naukowej Instytutu Matki i Dziecka. Był także członkiem prestiżowej The Royal Society of Medicine oraz Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina. Pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Mikrobiologów, zarządzał Komisją do Kolekcji Drobnoustrojów PAN i był konsultantem naukowym w Centralnym Laboratorium WWSS, a także honorowym członkiem American Society of Medicine. Jego wkład w naukę zaowocował aktywnym uczestnictwem w 11 Międzynarodowych Kongresach Standaryzacji Biologicznej.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze B 32-11-31.

Ordery i odznaczenia

W życiu Henryka Meisela zaistniało wiele ważnych odznaczeń i medali, które potwierdzają jego osiągnięcia i wkład w rozwój kraju.

• krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 9 lipca 1954,
• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 lipca 1951,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 13 stycznia 1955.

---

Oceń: Henryk Meisel

---