Kazimierz Sołtysik (1893–1939)

---

Życiorys

W 1911 roku Kazimierz Sołtysik sfinalizował edukację w gimnazjum oraz w konserwatorium muzycznym /we Lwowie, a następnie, do 1915 roku, jego nauka skoncentrowała się na polonistyce w Uniwersytecie Jana Kazimierza. W czasie studiów angażował się aktywnie w działalność akademickiego koła przy Towarzystwie Szkoły Ludowej oraz w Związku Młodzieży Polskiej „Zet”.

Po wybuchu I wojny światowej, na początku sierpnia 1914 roku, przystąpił do Legionu Wschodniego. Gdy ten uległ likwidacji, został wcielony do Armii Austro-Węgierskiej, gdzie pełnił służbę poza linią frontu. W 1918 roku ukończył szkolenie w szkole oficerskiej w Lublinie, zdobywając stopień sierżanta podchorążego. Jednak jego drogi życiowe skrzyżowały się z trudnościami, gdy w trakcie powrotu do Lwowa został internowany przez władze ukraińskie, co skutkowało ponad półrocznym aresztem.

Kolejne lata, od 1919 do 1920, spędził w Wojsku Polskim, gdzie piastował stanowisko dowódcy łączników konnych, biorąc udział w wojnie polsko-ukraińskiej. Po zakończeniu konfliktu wrócił do Lwowa i przez kilka lat oddał się pracy dziennikarskiej. Następnie podjął wyzwanie jako nauczyciel w gimnazjum w Złoczowie w latach 1923-1928. W trakcie tego etapu pracy dydaktycznej zdołał ukończyć studia humanistyczne, które przerwał wybuch wojny. W 1924 roku awansował na podporucznika.

W styczniu 1929 roku Kazimierz Sołtysik rozpoczął pracę jako nauczyciel języka polskiego w polskiej szkole w Gdańsku, gdzie miał także zaszczyt kierować uczniowską biblioteką. W tym samym okresie prowadził wykłady dla polskiej załogi na Westerplatte. W 1933 roku Gdańska Macierz Szkolna zdecydowała powierzyć mu misję zorganizowania szkoły średniej dla polskiej młodzieży, co zrealizował, a w dniu 31 grudnia 1934 roku objął stanowisko dyrektora Szkoły Średniej Macierzy Szkolnej w Gdańsku, z siedzibą w budynku dawnej Dyrekcji Kolei.

Równocześnie został rzeczoznawcą w Komisariacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku, specjalizując się w kwestiach związanych z oświatą polską w II Wolnym Mieście Gdańsku. Brał udział w rozmowach z Senatem Wolnego Miasta, pełnił również rolę przewodniczącego Zarządu Koła Przyjaciół Harcerstwa oraz był członkiem Komisji Rewizyjnej Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Gdańsku. Niestety, po wybuchu II wojny światowej, został aresztowany w Gdyni i według dostępnych informacji, najprawdopodobniej zginął w wyniku rozstrzelania 11 listopada 1939 roku w lasach Piaśnicy koło Wejherowa.

Życie prywatne

Kazimierz Sołtysik był jednym z dziewięciu synów Antoniego oraz Anny, z domu Dąbrowskiej. W swoim życiu prywatnym związał się z Heleną, dziedziczką z rodziny Małaczyńskich, która zmarła 4 lutego 1960 roku w Orłowie.

W ich rodzinie urodził się syn, Andrzej, który żył w latach 1922–1999. Po zakończeniu II wojny światowej, Andrzej osiedlił się w Anglii.

Upamiętnienie

Po śmierci Kazimierza Sołtysika, został on odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za swoją działalność w sferze kultury i oświaty. Warto zaznaczyć, że zasługi te miały znaczący wpływ na rozwój edukacji oraz życia kulturalnego w regionie.

W dniu 20 marca 1965 roku nadano Szkole Podstawowej nr 58 w Gdańsku jego imię, co stanowi trwałe upamiętnienie jego wkładu w społeczność lokalną.

---

Oceń: Kazimierz Sołtysik (1893–1939)

---