Kazimierz Tadeusz Kolbuszewski, znany również jako Kobzaj, to postać, która na trwałe wpisała się w karty polskiej nauki. Urodził się 27 stycznia 1884 roku w Przemyślu, a jego życie tragicznie zakończyło się 20 lutego 1943 roku w Majdanku, w pobliżu Lublina.
Był on uznawanym historykiem literatury, którego prace przyczyniły się do zrozumienia i analizy polskiej literatury w kontekście historycznym.
Życiorys
Kazimierz Kolbuszewski, znacząca postać w polskim świecie akademickim, ukształtował swoją ścieżkę edukacyjną w niezwykle ciekawy sposób. Ukończył w 1902 Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie początkowo zdobywał wiedzę z zakresu różnych przedmiotów. Następnie rozpoczął studia na kierunku filologia germańska i klasyczna na Uniwersytecie Jagiellońskim, a jego rozwój naukowy doprowadził go do Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie zgłębiał filologię polską. W 1909 roku uzyskał doktorat z filozofii, co stanowiło ważny krok w jego karierze.
W latach 1909–1913 Kolbuszewski kontynuował swoje kształcenie, odbywając studia uzupełniające w wielu europejskich miastach, takich jak Berlin, Drezno, Wrocław, Lipsk, Zurych oraz Paryż, co wzbogaciło jego wiedzę i doświadczenie. Zanim jednak w całości poświęcił się karierze akademickiej, przez kilka lat pracował jako nauczyciel – najpierw w gimnazjum w Stryju, a później w IV Gimnazjum we Lwowie, gdzie pełnił tę funkcję od 1909 do 1922 roku.
W 1921 roku Kolbuszewski habilitował się w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a niedługo potem, w 1922 roku, przejął Katedrę Historii Literatury Polskiej na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Jego powrót do Lwowa w 1933 roku wiązał się z objęciem po prof. Wilhelmie Bruchnalskim Katedry Historii Literatury Polskiej na tym samym uniwersytecie. Jako autorytet w swojej dziedzinie, Kolbuszewski cieszył się uznaniem w środowisku akademickim.
W trudnych czasach okupacji sowieckiej Lwowa, od 1939 do 1941 roku, powierzono mu kierownictwo Katedry Języka i Literatury Niemieckiej na Uniwersytecie Lwowskim. Jednak okupacja nie była jedynie wyzwaniem akademickim; w czasie okupacji niemieckiej Kolbuszewski aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu, dbając o to, aby wiedza docierała do studentów pomimo trudnych okoliczności. Niestety, jego działania zmierzające do pomocy innym nie pozostały bez konsekwencji – 17 września 1942 roku został aresztowany przez Gestapo. W zależności od źródeł, przyczyną aresztowania była pomoc udzielona zarówno jednemu z jego żydowskich studentów, jak i jego żydowskiej gospodyni.
Niestety, Kazimierz Kolbuszewski został przewieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, gdzie niestety poniósł śmierć 20 lutego 1943 roku. Jego tragiczny los przypomina, jak istotny był wkład intelektualny, który wniósł, oraz jak wielu ludzi straciło życie w skutek wojennej zawieruchy.
Przypisy
- Strona po angielsku redagowana przez Annę Poray Polish Righteous poświęcona Polakom, którzy udzielali pomocy Żydom w czasie okupacji niemieckiej w Polsce – 1939–1945
- Strona poświęcona Polakom, którzy udzielali pomocy Żydom w czasie okupacji niemieckiej w Polsce – 1939–1945
- Almanach Literacki 1926, Wilno: nakładem Wil. Oddz. Polsk. Białego Krzyża, s. 31.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Stanisław Ehrlich | Jerzy Bartmiński | Henryk Kadyi | Andrzej Boleski | Lubomir Zyblikiewicz | Kazimierz Kling | Stanisław Kolbuszewski | Bronisław Gaweł | Józef Feldman (historyk) | Zdzisław Żygulski (filolog) | Maksymilian Rose | Wiesław Maria Grudzewski | Franciszek Kanty Łuczyński | Jerzy Motylewicz | Witold Mazurek | Przemysław Kazienko | Wojciech Grzegorzewicz | Janusz Jerzy Charatonik | Cecylia Bitter | Stanisław WiąckowskiOceń: Kazimierz Kolbuszewski