Otto Axer

---

Życiorys

Otto Axer, syn Paula, spędził swoje dzieciństwo w Lwowie, gdzie ojciec prowadził szkołę muzyczną. W 1924 roku rozpoczął edukację artystyczną na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uczęszczał do pracowni cenionych artystów, takich jak Władysław Jarocki, Wojciech Weiss oraz Fryderyk Pautsch. Po zakończeniu studiów w 1929 roku, w latach 1929-1930, uczęszczał do Szkoły Mistrzowskiej, a następnie udał się na roczne stypendium do Paryża.

Po powrocie do Polski, od 1932 roku, Axer zaczął pracować jako scenograf w teatrach Warszawy, Łodzi i Krakowa. Jego twórczość w Łodzi obejmowała m.in. scenografię dla teatralnej interpretacji „Kobiety bez skazy” Gabrieli Zapolskiej, która była wystawiana w sezonie 1937/1938 w reżyserii Włodzimierza Krasnowieckiego. W swoich projektach często współpracował z Leonem Schillerem.

W 1940 roku Axer został uwięziony w warszawskim getcie, lecz udało mu się z niego uciec. Po upadku powstania warszawskiego, w którym brał udział pod pseudonimem Oleksiak, trafił do obozu jenieckiego Stalagu XIa Altengrabow, gdzie przebywał aż do końca II wojny światowej.

Po wojnie, wracając do kraju, Axer zawarł współpracę z Teatrem Wojska Polskiego w Łodzi. W 1949 roku osiedlił się w Warszawie, gdzie kontynuował pracę w Teatrze Polskim. W latach 1947-1952 był także wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, a od 1959 roku przygotowywał scenografie do programów telewizyjnych. Zakończył swoją działalność w Teatrze Polskim w 1973 roku, a następnie skupił się na malarstwie oraz grafice.

W 1979 roku Otto Axer otrzymał tytuł Zasłużonego Członka Związku Artystów Scen Polskich. Jego bratankiem był Erwin Axer, z którym wielokrotnie współpracował przy realizacji spektakli w Teatrze Współczesnym.

Mieszkał w Warszawie, w lokalu przy ul. Odyńca 27/9. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A 15-4-20.

Ordery i odznaczenia

Otto Axer, znany z licznych osiągnięć, został uhonorowany wieloma nagrodami i odznaczeniami, które podkreślają jego znaczący wkład w życie społeczne i kulturalne. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1964 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 11 lipca 1955 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany dwukrotnie: pierwszy raz 22 lipca 1952 roku oraz drugi raz 13 listopada 1953 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 19 stycznia 1955 roku.

Nagrody

Otto Axer, uznawany za wybitnego artystę, zdobył szereg prestiżowych nagród w dziedzinie scenografii, odzwierciedlających jego ogromny wkład w polski teatr i sztukę.

• W 1949 roku otrzymał nagrodę na Festiwalu Sztuk Radzieckich za swoją znakomitą scenografię do przedstawienia Na dnie autorstwa Maksyma Gorkiego, które odbyło się w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi,
• W 1951 roku został uhonorowany Nagrodą Państwową II stopnia (zespołowo) za scenografię do sztuki Mądremu biada Aleksandra Gribojedowa, prezentowanej w Teatrze Polskim w Warszawie,
• W 1963 roku zdobył Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki I stopnia podczas wystawy „Polskie dzieło plastyczne w 15-leciu PRL”,
• W 1965 roku jego praca nad scenografią do przedstawienia Aktor Cypriana Kamila Norwida w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie została doceniona zdobyciem nagrody na V Kaliskich Spotkaniach Teatralnych,
• W tym samym roku Axer otrzymał także Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za całokształt swojej pracy artystycznej w dziedzinie scenografii.

---

Oceń: Otto Axer

---