Kazimierz Opaliński

---

Życiorys

Kazimierz Opaliński, syn Franciszka, zadebiutował na scenie w 1912 roku, występując w teatrze amatorskim o nazwie Fredreum, zlokalizowanym w Przemyślu. Jego karierę aktorską przerwała I wojna światowa, podczas której służył w oblężonej Twierdzy Przemyśl. W marcu 1915 roku, po kapitule, dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do lata 1918. Po uwolnieniu kontynuował swoją karierę, występując w miastach takich jak Lwów, Sosnowiec, Katowice, Lublin, Gdańsk, Łódź oraz Warszawa.

Wszechstronny artysta, w latach 1936–1939 i po zakończeniu II wojny światowej, związał się z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie. Następnie, w latach 1951–1952, występował w Teatrze Powszechnym w Łodzi. Od 1953 roku był aktorem w warszawskich teatrach, takich jak Teatr Współczesny oraz Teatr Narodowy, który to związek trwał do samego końca jego życia. Wyróżniał się jako zasłużony członek związku zawodowego SPATiF-ZASP.

Opaliński był znany przede wszystkim z ról w sztukach wielkiego komediopisarza Aleksandra Fredry oraz występów w radiowej powieści „W Jezioranach”.

Życie prywatne

W życiu osobistym był mężem charakteryzatorki Kazimiery Narkiewicz. Po jego śmierci, Kazimierz Opaliński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze Aleja Zasłużonych-1-92.

Filmografia (wybór)

Filmografia Kazimierza Opalińskiego obejmuje wiele uznawanych produkcji, w których aktor ten odegrał różnorodne role, dostarczając widzom niezapomnianych wrażeń. Poniżej przedstawiamy wybrane tytuły, które znacząco wpłynęły na karierę tego utalentowanego artysty.

• Ludzie Wisły (1938) – Dobziałkowski,
• Sportowiec mimo woli (1939/1940),
• Za wami pójdą inni (1949) – antykwariusz,
• Dwie brygady (1950) – aktor Jerzy Borowicz grający Franciszka Karhana,
• Pierwsze dni (1951) – szynkarz Stanisław Wysmyk,
• Trzy opowieści (1953) – Nowicki (nowela 3. Sprawa konia),
• Piątka z ulicy Barskiej (1953) – maszynista kolejki transportowej,
• Trudna miłość (1954) – Nalepa, ojciec Hanki,
• Pod gwiazdą frygijską (1956) – szewc Nepomucen Łąpiec,
• Człowiek na torze (1956) – maszynista Władysław Orzechowski,
• Tajemnice domu towarowego (1957) – Mazczenko (głos, polski dubbing),
• Eroica (1957) – komendant Mokotowa (nowela Scherzo Alla Polacca),
• Pan Anatol szuka miliona (1958) – kasjer Rapaczyński,
• Rok pierwszy (1960) – ojciec Otryny,
• Zezowate szczęście (1960) – naczelnik więzienia,
• Szczęściarz Antoni (1960) – Opaliński, sąsiad Antoniego,
• Droga na Zachód (1961) – maszynista Walczak,
• Zaduszki (1961) – Skotnicki,
• Czarne skrzydła (1962) – Feliks Kostryń, dyrektor kopalni „Erazm”,
• Gangsterzy i filantropi (1962) – emerytowany sędzia grający z „profesorem” w szachy (cz. 1. Profesor),
• Jadą goście jadą… (1962) – Konstanty Nawrocki,
• Zbrodnia (1963) – służący Egidio (głos, polski dubbing),
• Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) – pustelnik / szejk,
• Życie raz jeszcze (1964) – adwokat Grajewskiego,
• Faraon (1965) – Beroes, prorok chaldejski,
• Klub profesora Tutki (serial telewizyjny) (1966–1968) – doktor, rozmówca profesora,
• Piekło i niebo (1966) – Ignacy Zasada, dziadek Piotrusia,
• Szyfry (1966) – leśniczy Pieczara,
• Człowiek, który zdemoralizował Hadleyburg (1967) – Edward Richards,
• Wierny i lojalny sługa (1969) (głos, polski dubbing),
• Nowy (1969) – kierownik działu,
• Bolesław Śmiały (1971) – Bogumił, arcybiskup gnieźnieński,
• Wesele (1972) – Ojciec,
• Chłopcy (1973) – Józef Kalmita, pensjonariusz domu starców,
• Czarne chmury (serial telewizyjny) (1973) – Sękosz, mieszczanin z Lecka (odc. 2 Krwawe swaty),
• Ziemia obiecana (1974) – ojciec Maksa,
• Potop (1974) – poseł cesarski,
• Noce i dnie (1975) – rejent Joachim Ostrzeński, stryj Barbary.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Opaliński, jako wybitna postać, został uhonorowany wieloma odznaczeniami i medalami, które obrazują jego wkład w rozwój Polski. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych odznaczeń:

• Order Budowniczych Polski Ludowej, przyznany w 1974 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1959 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 19 lipca 1954 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 22 lipca 1952 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, przyznana w 1967 roku.

Nagrody

Kazimierz Opaliński, w swojej bogatej karierze aktorskiej, zdobył liczne uznania i nagrody, które podkreślają jego talent i wkład w sztukę. Jego osiągnięcia to nie tylko brawurowe występy, ale także wyróżnienia przyznane przez różnorodne instytucje i organizacje.

• Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt pracy aktorskiej w teatrze, filmie, radiu i telewizji (1969),
• Nagroda Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (nagroda zespołowa) za rolę Lona w spektaklu Teatru TV Drewniany talerz Edmunda Morrisa (1968),
• Najlepszy aktor Teatru TV w plebiscycie czytelników „Radia i TV” (1969),
• „Złoty Ekran” – nagroda tygodnika „Ekran” (1967),
• Nagroda artystyczna m.st. Warszawy (1972),
• Nagroda na X Międzynarodowym Festiwalu Filmów TV w Pradze za najlepszą rolę męską w filmie Chłopcy w reż. Ryszarda Bera (1973).

Upamiętnienie

W różnych miastach w Polsce można znaleźć ulice nazwane na cześć Kazimierza Opalińskiego. Znajdują się one m.in. w przemyskiej dzielnicy Kazanów oraz w katowickiej dzielnicy Ligota.

---

Oceń: Kazimierz Opaliński

---