Jakub Henner

Od 1886 roku Henner prowadził swoją działalność w Lwowie, a od roku 1887 zyskał znane studio, które mieściło się w budynku przy ulicy Akademickiej 18. Studio to zyskało na popularności w kolejnych latach, a Jakub postanowił w 1892 roku budować nowy zakład, który miał na celu sprostać rosnącemu zainteresowaniu jego pracami. W 1893 roku na placu Świętego Ducha powstał żelazny pawilon fotograficzny, który stał się istotnym punktem w lwowskiej scenerii.

Od 1893 roku stosował tytuł „c.k. nadworny fotograf”, co w tamtych czasach podkreślało jego prestiż i znaczenie w branży fotograficznej. Niestety, jak wskazują wspomnienia jego bratanka Gabriela Tadeusza (ur. w 1893 r., zmarł w 1949 r.), Jakub zmagał się z problemami finansowymi, które były efektem wysokich wydatków związanych z podróżami oraz wynalazkami. W wyniku tych trudności w 1899 roku sprzedał atelier wraz z całą kamienicą Wiktorowi Bergerowi, a od około 1900 roku w tym miejscu działało studio Noego Lissa.

Wkrótce po sprzedaży Henner opuścił Lwów, a jego życie osobiste również nie szło po myśli – rozpadło się jego małżeństwo. Powrócił do rodzinnego Przemyśla, gdzie ponownie rozpoczął współpracę z ojcem w jego atelier. Jakub miał żonę, Feigę z Rosenbachów, z którą ożenił się w 1887 roku. Para doczekała się trojga dzieci: Emila (1888-1940 lub 1941), Stanisława (1889-1919) oraz Paulę (1892-1979).

Henner był wyznawcą judaizmu, co także stanowiło istotny element jego życiorysu oraz wpływało na jego działalność artystyczną. W jego biografii szczególnie interesującym aspektem jest wpływ jego rodziny na jego rozwój twórczy i losy, co można zobaczyć na przykładzie historii Bernarda (Berla) Hennera.