Teofil Łękawski


Teofil Łękawski był wybitną postacią w historii Przemyśla, urodził się 8 lutego 1834 roku w tym mieście i zmarł tamże 29 czerwca 1923 roku. Jego życie związane było z religią i edukacją.

Pełnił funkcję prepozyta kapituły przemyskiej, a także był rektorem seminarium duchownego, co podkreśla jego znaczenie w duchowym i intelektualnym życiu regionu.

Życiorys

Teofil Łękawski przyszedł na świat 8 lutego 1834 roku w Przemyślu. Swoją edukację rozpoczął w 1853 roku, kiedy to ukończył C.K Gimnazjum w Przemyślu. Po zdobyciu wykształcenia, wstąpił do lokalnego seminarium duchownego, gdzie kontynuował swoją duchową formację. W dniu 1 czerwca 1857 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po ich przyjęciu, krótko służył w parafiach Strzyżów oraz Dobrzechów.

W dniu 1 września 1858 roku podjął pracę jako katecheta w Drohobyczu. Jednak jego działalność patriotyczna doprowadziła do interwencji rządu austriackiego, co w rezultacie skutkowało usunięciem go z tej posady. W latach 1862–1866 był wikarym w Leżajsku, gdzie pełnił obowiązki katechety oraz kierownika szkoły dla dziewcząt. W tym czasie stał się również aktywnym uczestnikiem pomocy dla powstańców styczniowych, działając jako przedstawiciel Rządu Narodowego. 14 września 1866 roku honorowo obdarzono go tytułem obywatela Leżajska.

Wkrótce po tym, Teofil Łękawski powrócił do Przemyśla, podejmując pracę jako kierownik szkoły żeńskiej. W 1871 roku objął stanowisko dyrektora nowo powstałego Państwowego Seminarium Żeńskiego. W 1886 roku dołączył do kapituły przemyskiej jako kanonik gremialny, a od 1877 roku nosił tytuł kanonika honorowego. Jego kariera akademicka rozwijała się dalej, gdy w 1888 roku rozpoczął pracę jako wykładowca oraz wicerektor w seminarium duchownym, a w 1895 roku został jego rektorem. W 1899 roku uzyskał tytuł prepozyta kapituły z tytułem infułata.

Jednak działalność Teofila Łękawskiego nie ograniczała się tylko do edukacji i administracji. W 1868 roku współtworzył z księżną Jadwigą Sapieżyną Towarzystwo Pań Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo, w którym pełnił rolę przewodniczącego przez 42 lata. Z jego inicjatywy powstała również ochronka św. Jadwigi. Ponadto, był jednym z członków założycieli Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu oraz aktywnie uczestniczył w działalności Stowarzyszenia Rękodzielników Gwiazda.

Teofil Łękawski zmarł 29 czerwca 1923 roku w Przemyślu, mając 89 lat oraz w momencie ukończenia 66 lat kapłaństwa. Jego ciało spoczęło w grobowcu kapituły rzymskokatolickiej, znajdującym się na cmentarzu Głównym w Przemyślu.

Publikacje

Do obszaru twórczości Teofila Łękawskiego należy kilka znaczących publikacji, które były istotne w jego działalności.

  • Katedra przemyska wraz z kościołem filialnym Najśw. Serca Pana Jezusa, Przemyśl, 1906,
  • Przewodnik dla katechetów Przemyśl, 1906-1907 (1915).

Odznaczenia

Teofil Łękawski był osobą wyróżniającą się swoją działalnością i osiągnięciami, co zostało docenione poprzez liczne odznaczenia. Wśród nich szczególnie godne uwagi są:

  • Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice – Watykan,
  • Krzyż Komandorski Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry (1898).

Przypisy

  1. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 05.09.1923 r., s. 116.
  2. Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, Nr 97 z 04.12.1898 r., s. 1.

Oceń: Teofil Łękawski

Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:11