Marian Ostafiński


Marian Wiesław Ostafiński, urodzony 8 grudnia 1946 roku w Przemyślu, to znamienita postać w polskim sporcie. Obajwiając się na boisku jako wybitny piłkarz, pełnił rolę obrońcy, a dokładniej stoperem, co wymagało od niego nie tylko umiejętności technicznych, ale także doskonałej orientacji w grze.

Ostafiński jest również trzynastokrotnym reprezentantem Polski, co stanowi dowód na jego talent i wytrwałość w dążeniu do sportowych sukcesów. W jego karierze nie brakowało także międzynarodowych wyzwań, gdyż brał udział w igrzyskach olimpijskich w Monachium w 1972 roku, co na pewno stanowi jeden z ważniejszych momentów w jego życiu sportowym.

Życiorys

Marian Ostafiński to postać znana w polskim futbolu, która swoją przygodę ze sportem rozpoczęła jako absolwent Technikum Metalurgicznego w Przemyślu, zdobywając tytuł technika hutnika. Młodość spędził w drużynie Polonii Przemyśl, co otworzyło mu drzwi do większych wyzwań i klubów na południowym-wschodzie Polski.

Ostafiński miał okazję grać w kilku zespołach, zanim zdobył większą rozpoznawalność. Jego początki datuje się na lata 1965–1967, kiedy to występował w Stali Stalowa Wola. W 1969 roku, po debiucie w drużynie Stali Rzeszów, rozpoczął swoją karierę na poważnie, co doprowadziło go do Ruchu Chorzów w 1972 roku.

W Ruchu Chorzów, Ostafiński odniósł największe sukcesy, grając w 115 spotkaniach, w których zdobył 6 bramek. Jego osiągnięcia obejmują dwukrotne Mistrzostwo Polski w latach 1974 i 1975 oraz Puchar Polski w 1974 roku. Ponadto, z zespołem dotarł do ćwierćfinałów europejskich pucharów, w tym Pucharu UEFA w 1974 i Pucharu Europy w 1975, co stanowi niekwestionowany sukces jego kariery.

Marian zadebiutował także w reprezentacji Polski w 1971 roku podczas meczu z Niemcami, który odbył się w Hamburgu, kończąc się remisem 0:0. Zaufanie selekcjonera Kazimierza Górskiego zaowocowało powołaniem na Igrzyska Olimpijskie w Monachium w 1972 roku. Mimo, że nie zagrał w meczu finałowym z Węgrami, jego obecność w kadrze była uważana za dużą szansę. Niestety, zarzucano mu brak zaangażowania, szczególnie po kontrowersyjnej sytuacji w meczu z Bułgarią w 1972 roku, gdzie jego faul zaowocował rzutem karnym dla rywali.

Ostatni występ Ostafińskiego w reprezentacji miał miejsce 26 października 1975 roku w meczu z Włochami. Po zakończeniu kariery w Ruchu Chorzów w 1977 roku, przeniósł się do Polonii Bytom, gdzie grał do 1980 roku, a potem był testowany w francuskim Hazebrouck.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej, Ostafiński pozostał w branży sportowej jako trener. W Polonii Bytom rozpoczął nowy rozdział swojej kariery, prowadząc drużynę oraz inne zespoły, takie jak Wartę Zawiercie, Beskid Andrychów oraz MK Katowice.

Interesującym faktem jest, że syn Mariana, Dariusz, wybrał kariery dziennikarską, stając się reporterem w Przeglądzie Sportowym. Historia ostafińskiego pokazuje, jak pasja oraz profesjonalizm w sporcie mogą przekładać się na różnorodne osiągnięcia, zarówno na boisku, jak i poza nim.

Odznaczenia

Marian Ostafiński, wybitny sportowiec, zdobył szereg prestiżowych odznaczeń, które dowodzą jego znakomitych osiągnięć w dziedzinie sportu.

  • złoty krzyż zasługi (1972),
  • odznaka „zasłużony mistrz sportu”,
  • 1972: złoty medal za wybitne osiągnięcia sportowe,
  • złota odznaka PZPN (1972).

Przypisy

  1. a b c d e Marian Ostafiński – Polski Komitet Olimpijski [online] [dostęp 31.01.2023 r.]
  2. Sport. 10 września – Dniem Polskiego Piłkarza. „Nowiny”. Nr 263, s. 2, 21.09.1972 r.
  3. Odznaczenia dla olimpijczyków. „Nowiny”. Nr 264, s. 2, 23.09.1972 r.

Oceń: Marian Ostafiński

Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:6