Juliusz Kluk

Sport i rekreacja

Juliusz Ludwik Kluk, urodzony 10 kwietnia 1910 roku w Przemyślu, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiego sportu. Był nie tylko wybitnym lekkoatletą, ale również zasłużonym nauczycielem wychowania fizycznego. Kluk przez wiele lat dążył do wspaniałych osiągnięć, które przyniosły mu tytuł mistrza oraz rekordzisty Polski.

Jego życie zakończyło się 19 października 1986 roku w Leicester w Anglii, jednak jego osiągnięcia i pasja do sportu pozostają w pamięci wielu osób, które go znały i podziwiały. Kluk był przykładem osoby, która poświęciła swoje życie nie tylko dla osobistych sukcesów, ale także dla wszechstronnego rozwoju młodzieży poprzez aktywność fizyczną.

Życiorys

Juliusz Kluk był wszechstronnym lekkoatletą, który odniósł największe sukcesy w skoku o tyczce. Udało mu się zdobyć tytuł mistrza Polski w tej konkurencji w latach 1932 oraz 1933, a także tytuł wicemistrza w 1934 roku. W tym samym roku zdobył złoty medal podczas halowych mistrzostw Polski w skoku o tyczce.

28 sierpnia 1932 roku, w Lwowie, ustanowił rekord Polski, pokonując wysokość 3,74 metra. W okresie od 1932 do 1939 wystąpił w sześciu meczach jako reprezentant Polski, biorąc udział w ośmiu startach w skoku o tyczce oraz pchnięciu kulą, odnosząc przy tym dwa indywidualne zwycięstwa.

Jego rekordy życiowe obejmują:

  • skok o tyczce (stadion) – 3,84 m (7 lipca 1934, Poznań),
  • skok o tyczce (hala) – 3,84 m (2 lutego 1934, Przemyśl),
  • pchnięcie kulą – 12,53 m (28 sierpnia 1932, Lwów).

Kluk był zawodnikiem klubów Sokoła-Macierzy Lwów w latach 1924-1932 oraz Legii Warszawa od 1933 do 1939 roku. Ukończył VIII Gimnazjum we Lwowie w 1929 roku, a następnie CIWF w Warszawie w 1935. W 1938 roku uzyskał magisterium w Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po zakończeniu studiów pełnił funkcję asystenta oraz wykładowcy w CIWF.

W trakcie II wojny światowej przebywał we Lwowie, a następnie służył w Armii Andersa w ZSRR oraz w 2 Korpusie Polskim. Uczestniczył w szlakach bojowych w Iranie, Afryce oraz we Włoszech. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie rozpoczął pracę jako nauczyciel.

Przypisy

  1. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 135.
  2. Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość - Sandomierz: 2007, s. 98.
  3. a b c Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Marian Rynkowski: Od Adamczaka do Zasłony - Leksykon lekkoatletów polskich okresu międzywojennego - mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2004, s. 96.
  4. Marian Rynkowski, Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 20-leciu 1919-1939. Wyniki mistrzostw Polski mężczyzn. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1985, s. 107.

Oceń: Juliusz Kluk

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:13