Stanisław Kusiński

---

Życiorys

Stanisław Kusiński, po ukończeniu studiów z zakresu pedagogiki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1975 roku, rozpoczął pracę zawodową w Zakładzie Wychowawczym Zrzeszenia Katolików Caritas, gdzie pracował od 1976 do 1977 roku. Następnie, w latach 1977–1979, był zatrudniony w Ośrodku Szkoleniowo-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych w Laskach, w pobliżu Warszawy. W listopadzie i grudniu 1980 roku Kusiński zajął się pracą jako drukarz w MKZ „Solidarność” w Gdańsku, a wkrótce po tym stał się członkiem MKZ, a potem zaangażował się w działalność Zarządu Regionu Mazowsze „Solidarności”. W marcu 1983 roku, z powodu ograniczeń politycznych, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez piętnaście lat był pracownikiem działu technicznego „Nowego Dziennika”. Od listopada 2011 roku żyje w Przemyślu, gdzie odbywa rekonwalescencję po udarze, którego doznał we wrześniu 2011 roku.

Działalność opozycyjna

W trakcie pracy w Laskach Kusiński zbliżył się do opozycji demokratycznej. Został aktywnym współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników (KOR), a później również KSS „KOR”. W Laskach pełnił funkcję osoby odpowiedzialnej za przepisanie Komunikatu KSS „KOR” oraz kolportaż niezależnych czasopism w Przemyślu. Współpraca z opozycją doprowadziła do propozycji Leszka Moczulskiego, aby utworzyć punkt konsultacyjno-informacyjny, co zrealizowano w sierpniu 1977 roku. Kusiński prowadził ten punkt do 1978 roku. Początkowo działał sam, jednak w połowie 1978 roku dołączyła do niego grupa opozycjonistów, w skład której weszli Stanisław Sudoł, Stanisław Frydlewicz, Wit Siwiec oraz Jan Ekiert.

Kusiński równocześnie pracował jako drukarz w niezależnych wydawnictwach, takich jak „Opinia” i „Bratniak”, korzystając z podziemnej drukarni, którą sam zorganizował. W latach 1977–1979 był sygnatariuszem różnych dokumentów ROPCiO, a w Wigilię 1977 roku wspólnie z Marianem Piłką zorganizował w Przemyślu akcję zbierania podpisów pod wnioskiem obywatelskim do Rady Państwa PRL, dotyczącego publikacji w Dzienniku Ustaw ratyfikowanego przez Polskę Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych. Został przy tym zatrzymany wraz z Marianem Piłką.

W 1979 roku Kusiński współorganizował Uniwersytet Ludowy w Zbroszy Dużej oraz wspólnie z Wiesławem Kęcikiem – Przemyski Komitet Samoobrony Ludzi Wierzących. W latach 1979–1980 współpracował z niezależnym pismem „Placówka”, w którym odpowiadał za kolportaż (druk odpowiadał Tomasz Chlebowski). Po zaprzestaniu wydawania „Placówki” w 1980 roku, Kusiński objął stanowisko drukarza w „Przeglądzie”, który wydawane było przez Wydawnictwo im. Konstytucji 3 Maja.

W latach 1977–1981 Kusiński organizował liczne spotkania z bp. Ignacym Tokarczukiem dla opozycjonistów. Niestety, 13 grudnia 1981 roku został internowany (z mieszkania Elżbiety Regulskiej-Chlebowskiej) w Ośrodku Odosobnienia w Uhercach i Nowym Łupkowie. Po nieudanej próbie powrotu z przepustki w lipcu 1982 roku, ukrywał się, pracując jako drukarz niezależnego „Tygodnika Mazowsze” (współpracując z Emilem Broniarkiem oraz Witoldem Łuczywo). Został aresztowany 20 grudnia 1982 roku, ale po czterech dniach wypuszczono go z internowania, tak jak pozostałych mężczyzn, którzy wcześniej byli internowani.

Podczas swojego pobytu na emigracji Kusiński zorganizował pomoc dla kraju – prowadził zbiórki pieniędzy oraz współorganizował demonstracje przeciwko wizycie gen. Wojciecha Jaruzelskiego w USA. Po 1989 roku aktywnie wspierał placówki oświatowo-opiekuńcze, w tym Ośrodek dla Dzieci Głuchoniemych nr 2 w Przemyślu, zarówno finansowo, jak i materialnie. Kusiński kolekcjonował medale oraz monety związane z pontyfikatem Jana Pawła II, a w 2012 roku przekazał zbiór 116 medali i monet Muzeum Archidiecezjalnemu w Przemyślu, wręczając je arcybiskupowi Józefowi Michalikowi. Ponadto, ustanowił stypendium im. Jeanne Jazowick-Kusiński dla dzieci oraz młodzieży z Ośrodka w Przemyślu.

Odznaczenia

Stanisław Kusiński, w uznaniu jego wyjątkowych zasług w zakresie wspierania demokratycznych przemian w Polsce, otrzymał szereg odznaczeń. Warto podkreślić, że 5 czerwca 2014 roku, dzięki swojej działalności na rzecz rozwoju kraju oraz osiągnięciom w pracy zawodowej i społecznej, przyznano mu zaszczytne wyróżnienie.

• w dniu 5 czerwca 2014 roku, przyznano mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Bronisława Komorowskiego,
• otrzymał również Złoty Krzyż Zasługi w 2006 roku.

Życie rodzinne

W 1982 roku, podczas pobytu w więzieniu w Uhercach, Stanisław Kusiński poślubił Alinę Całą. Niestety, z tego związku urodziła się córka, która zmarła wkrótce po narodzinach. Po pewnym czasie, po przeniesieniu się do Stanów Zjednoczonych, Kusiński zawarł drugi związek małżeński z Jeanne Jazowick, która żyła w latach 1947–2002.

---

Oceń: Stanisław Kusiński

---