Leonard Piętak

---

Edukacja

Leonard Piętak był synem nauczyciela, Jana Piętaka, oraz Brygidy z Adamowskich. W 1860 roku, z sukcesem zakończył naukę w przemyskim gimnazjum, co otworzyło mu drogę do dalszych studiów. Rozpoczął naukę na kierunku prawniczym na Uniwersytecie we Lwowie, gdzie w 1864 roku wciągnął się w życie akademickie. Trzy lata później, w 1867 roku, uzyskał tytuł doktora prawa, co wyznaczyło nowy etap w jego karierze.

W 1864 roku Piętak rozpoczął praktykę w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, a po pewnym czasie, wstąpił do służby politycznej przy lwowskim Namiestnictwie, co wykazało jego rosnące zaangażowanie w sprawy publiczne. Dodać należy, że w 1869 roku habilitował się, co potwierdzało jego wiedzę oraz umiejętności prawnicze.

W 1870 roku, po kilku latach intensywnej pracy, został profesorem nadzwyczajnym prawa handlowego i wekslowego. Jego talent oraz zaangażowanie w nauczanie zdobyły mu uznanie, które potwierdził 1 kwietnia 1876 roku, kiedy to otrzymał nominację na stanowisko profesora zwyczajnego prawa rzymskiego oraz prawa handlowego i wekslowego na lwowskiej uczelni. Piętak zyskiwał coraz większe poważanie w swoim zawodzie, będąc uznawanym ekspertem w dziedzinie prawa.

Praca akademicka

Leonard Piętak rozpoczął pracę akademicką na Uniwersytecie Lwowskim w 1869 roku, gdzie wykładał na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych. Jego zajęcia obejmowały tematykę z zakresu austriackiego prawa handlowego, wekslowego oraz prawa rzymskiego. Jako człowiek instytucji, pełnił funkcje rektora dwukrotnie: w latach 1881/1882 oraz 1888/1889, a także prorektora w latach 1882/1883 i 1889/1890.

Jego zaangażowanie w życie akademickie uczelni przejawiało się również w roli dziekana, gdzie kierował Wydziałem Prawa i Umiejętności Politycznych trzykrotnie: w latach 1878/1879, 1883/1884 oraz 1890/1891. Dodatkowo, sprawował funkcję prodziekana wydziału aż czterokrotnie, co miało miejsce w latach 1879/1880, 1880/1881, 1884/1885 i 1891/1892.

Od momentu rozpoczęcia pracy na uniwersytecie w 1869 roku, Piętak był również aktywnym członkiem Rządowej Komisji Egzaminacyjnej Oddziału Sądowego. W 1871 roku dołączył do grona jej członków, a jego kariera w tej instytucji rozwijała się z czasem. W 1886 roku objął stanowisko wiceprezesa, a w 1890 roku awansował na prezesa komisji, koncentrując się na przedmiotach historyczno-prawnych.

Działalność zawodowa

Leonard Piętak był kluczową postacią polskiego życia akademickiego, angażując się w działalność edytorską oraz badawczą. Był jednym z założycieli cenionego czasopisma „Prawnik”, które zadebiutowało w 1870 roku. Na jego łamach opublikował szereg istotnych prac naukowych, które przyczyniły się do rozwoju dziedziny prawa.

W 1883 roku zyskał tytuł członka korespondenta Wydziału Historyczno-Filozoficznego Akademii Umiejętności w Krakowie, co znacząco umocniło jego pozycję w środowisku akademickim. Dodatkowo był członkiem korespondentem Centralnej Komisji Statystycznej w Wiedniu oraz Międzynarodowego Instytutu Statystycznego, co dowodzi jego zaangażowania w badania statystyczne oraz współpracę międzynarodową.

W latach 1888–1897 pełnił obowiązki prezesa Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie, co świadczy o jego wpływie na edukację i rozwój wyższej nauki w regionie.

Działalność publiczna

W latach 1886–1895 Leonard Piętak aktywnie uczestniczył w pracach lwowskiej Rady Miejskiej, gdzie w sekcji organizacyjnej i oświaty miał istotny wpływ na rozwój lokalnej polityki edukacyjnej. Jego zaangażowanie w sprawy społeczne nie ograniczało się jedynie do tego okresu. W okresie od 1 kwietnia 1899 do 8 kwietnia 1900 pełnił także rolę prezesa Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie.

Dwukrotnie, jako rektor Uniwersytetu Lwowskiego, zasiadał w Sejmie Krajowym w latach 1881 i 1888. W czasie swojej kadencji złożył wiele istotnych wniosków, w tym propozycję wprowadzenia języka polskiego w prokuraturach państwowych w Galicji oraz w urzędach pocztowych i telegraficznych. Jego determinacja w dążeniu do zmian była wyraźna i gangster była zgodna z potrzebami polskiej społeczności.

W październiku 1893 uzyskał mandat do Rady Państwa po rezygnacji Franciszka Smolki, zostając członkiem i wiceprezesem Koła Polskiego. W swoim działaniu parlamentarno-składanym szczególnie koncentrował się na problemach sądownictwa oraz oświaty, starając się zaradzić rozwiązaniom dotyczącym zaniedbań w tych ważnych obszarach na ziemiach galicyjskich.

Za zgodą Koła Polskiego w 1900 roku objął ministerialne stanowisko odpowiedzialne za sprawy Galicji w rządzie cesarskim w Wiedniu. Zastąpił w tej roli Kazimierza Chłędowskiego, a swoje obowiązki pełnił przez ponad sześć lat w rządach Ernsta Koerbera, Paula Gautscha oraz Konrada Hohenlohe-Schillingsfürsta. Po zakończeniu sprawowania funkcji ministra, Piętak został posłem do Rady Państwa w Wiedniu, a w latach 1907–1909 miał zaszczyt zasiadać w Izbie Panów.

Niestety, zmarł w Wiedniu. Jego ciało zostało przewiezione do Lwowa 2 marca 1909, gdzie odbył się uroczysty pogrzeb na cmentarzu Łyczakowskim. W ostatnich pożegnaniach, obok przedstawicieli władz państwowych oraz akademickich, uczestniczyli biskupi lwowscy: św. Józef Bilczewski, Józef Teodorowicz oraz biskup przemyski św. Józef Sebastian Pelczar. Ten ostatni był nie tylko duchownym, ale i szkolnym kolegą Piętaka z przemyskiego gimnazjum, co dodaje osobistego wymiaru jego pamięci wśród współczesnych.

Odznaczenia

Leonard Piętak, uznany za wybitną postać, został odznaczony w ciągu swojego życia licznymi zaszczytami, które podkreślają jego wkład w różne dziedziny. Poniżej przedstawiamy jego najważniejsze odznaczenia:

• tytuł Radcy Dworu – przyznany w roku 1893,
• Order Żelaznej Korony I klasy – nadany w roku 1904,
• Krzyż Wielki Orderu Leopolda – uhonorowany w roku 1906.

Publikacje

Leonard Piętak, znany z szerokiej działalności naukowej, opublikował wiele ważnych prac. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego istotnych publikacji:

• miscellanea z prawa handlowego i wekslowego. O giełdzie i czynnościach giełdowych ze stanowiska prawa austryackiego, Lwów, 1877,
• miscellanea z prawa handlowego i wekslowego. O istotnych znamionach czynności kredytowych i ich nieważności według ustawy lipcowej z roku 1877, Lwów, 1878,
• prawo spadkowe rzymskie, Lwów, 1882.

---

Oceń: Leonard Piętak

---