Edward Lorenz (sędzia)

---

Życiorys

Edward Lorenz urodził się 12 września 1874 roku w Przemyślu. W 1892 roku zdał egzamin dojrzałości w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie. Następnie ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po ukończeniu nauki wstąpił do służby w sądownictwie Austro-Węgier, gdzie miał możliwość pełnienia obowiązków w okresie zaboru austriackiego oraz autonomii galicyjskiej.

Na początku swojej kariery pracował jako sędzia powiatowy w Dolinie. Od 1907 roku pełnił rolę substytuta prokuratorii, a później został prokuratorem. Wkrótce awansował na stanowisko sędziego, a od 1912 roku był radcą w sądzie obwodowym w Przemyślu.

Po wybuchu I wojny światowej opuścił Przemyśl i kontynuował pracę jako sędzia w oddziale karnym przemyskiego sądu znajdującym się w Budziejowicach, gdzie pracował aż do jesieni 1915 roku. Po tej dacie do końca 1915 roku pełnił rolę sędziego w Radomiu, a przez następne 1,5 roku pracował w sądzie apelacyjnym w Lublinie. W skład sądu apelacyjnego w Lublinie został powołany jako jeden z sędziów galicyjskich.

W latach 1917-1918 pełnił funkcję królewsko-polskiego podprokuratora przy Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Z końcem wojny, a po odejściu ze służby okupacyjnej, powrócił do Przemyśla, gdzie w 1918 roku został wybrany na członka zarówno Rady Narodowej, jak i Rady Miejskiej. W czasie, gdy Polska odzyskała niepodległość, wstąpił do służby II Rzeczypospolitej.

W 1919 roku był przewodniczącym Okręgowej Komisji Wyborczej w Przemyślu, gdzie również aktywnie działał w Kole Związku Ludowo-Narodowego. Lorenz publikował swoje teksty w przemyskich czasopismach, w tym w „Echo Przemyskie” oraz „Ziemia Przemyska”, gdzie pisał korespondencyjnie podczas wojny, używając pseudonimu „Ziemowit”. W trakcie wyborów parlamentarnych w 1922 roku pracował w służbie prokuratorskiej Ministerstwa Sprawiedliwości.

7 grudnia 1922 roku został mianowany przez Naczelnika Państwa sędzią Sądu Najwyższego, z dniem 1 stycznia 1923 roku. Lorenz angażował się także w działalność społeczną; w Dolinie był członkiem Towarzystwa Szkoły Ludowej, a także gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, gdzie został prezesem honorowym.

W Przemyślu od 1910 roku był członkiem Polskiego Towarzystwa Dramatycznego im. Aleksandra Fredry, a także prezesem oraz honorowym członkiem Towarzystwa Muzycznego w tym mieście. Pełnił również funkcję prezesa Klubu Urzędników Państwowych w Warszawie. Jego pasją była fotografia, w której się hobbystycznie rozwijał; był prezesem Polskiego Towarzystwa Miłośników Fotografii w Warszawie oraz aktywnie angażował się w muzykę, tworząc opracowania związane z tym tematem.

W 1929 roku przeszedł na emeryturę, a swoje życie zakończył 26 listopada 1930 roku w Warszawie. Miał żonę.

Odznaczenia

Edward Lorenz, znany także jako sędzia, był osobą odznaczoną licznymi wyróżnieniami za swoje zasługi. Wśród nich oczywiście na uwagę zasługuje:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923 roku,
• Gwiazda Przemyśla.

---

Oceń: Edward Lorenz (sędzia)

---