Bakończyce


Bakończyce, dawniej samodzielna wieś, obecnie zintegrowana z miastem, stanowiąc część południowo-wschodniej dzielnicy Przemyśla, ma bogatą historię, sięgającą XIV wieku. To wówczas pojawiły się pierwsze pisane wzmianki na jej temat, kiedy to węgierski starosta, zarządzający tym terenem, założył tu zwierzyniec, co ilustruje doniosłość tych ziem w minionych epokach.

Po przyłączeniu Bakończyc do Polski, obszar ten stał się własnością królewską, wpisując się w nadanie okręgu przemyskiego. Z biegiem lat zwierzyniec został zlikwidowany i przekształcony w rolniczy folwark, a na jego miejscu wzniesiono dwór obronny. Jednakże w XVII wieku miejscowość dotknęły najazdy Tatarów, Kozaków, Szwedów oraz Siedmiogrodzian, co znacząco wpłynęło na jej rozwój gospodarczy.

W XVIII wieku Bakończyce pełniły rolę letniej rezydencji starosty przemyskiego. Po I rozbiorze Polski w 1778 roku, tereny te przeszły w posiadanie wojewody bełskiego Ignacego Cetnera, którego rodzinie nadano tytuł hrabiowski. Ignacy Cetner zapisał Bakończyce swoim bratankom, z których Andrzej Cetner, po podziale majątku w 1814, przyczynił się do stworzenia pięknego ogrodu otaczającego dwór.

O tym, jak historia Bakończyc nabrała tempa, świadczy fakt, że w wyniku dalszych przekształceń majątek przeszedł na Eleonorę Mniszchową, a następnie w 1854 roku został sprzedany Konstantemu Czartoryskiemu, który w rezultacie przekazał go swojemu synowi. Kolejnym znaczącym rozdziałem była transakcja z 16 lutego 1868, kiedy to Hieronim Adam Lubomirski nabył klucz bakończycki, obejmujący nie tylko Bakończyce, ale także Jaksmanice, Brylińce, Nehrybkę, Krówniki i Pikulice.

W 1885 roku krakowski architekt Maksymilian Nitsch rozpoczął budowę imponującego pałacu w Bakończycach, który był w stylu eklektycznym. Budowa trwała do 1887 roku, jednak brak funduszy doprowadził do tego, że wnętrza nie zostały ukończone. Pałac został zaplanowany na planie prostokąta, z wieżą i glorietą, a jego otoczenie uzupełniał park oraz możliwosci folwarczne, w tym hodowla koni i browar.

Po śmierci Hieronima Lubomirskiego, to jego córka Karolina stała się właścicielką Bakończyc. W okresie I wojny światowej miejscowość została włączona do Twierdzy Przemyśl, co spowodowało znaczne zniszczenia, w tym pożar pałacu, który nie mógł zostać odbudowany z powodu braku funduszy. Po II wojnie światowej, Bakończyce zostały zajęte przez wojska radzieckie, a potem niemieckie, co przyczyniło się do ostatecznego upadku znaczenia miejscowości.

Na terenie Bakończyc znajdują się ważne punkty historyczne takie jak: fort N XXI „Bakończyce”, pałac Lubomirskich, oraz stacja kolejowa Przemyśl Bakończyce. Te obiekty świadczą o bogatej przeszłości i znaczeniu regionu, które warto odkrywać i badać.


Oceń: Bakończyce

Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:22