Dom Robotniczy

Projekt architektoniczny budynku został przygotowany przez Henryka Zarembę, uznanego architekta lwowskiego, w roku 1907. Prace budowlane były nadzorowane przez inżynierów: Stanisława Majerskiego oraz Antoniego Malinowskiego, którzy zadbali o to, aby budynek został solidnie wykonany i spełniał swoje funkcje społeczno-kulturalne.

Wewnątrz gmachu znajdowała się obszerna sala widowiskowa, której wystrój zachwycał dwukondygnacyjnym wnętrzem oraz galeriami ozdobionymi rzeźbami autorstwa Zygmunta Kurczyńskiego pochodzącego ze Lwowa. Dodatkowo, piękno sali podkreślała malowana kurtyna wykonana przez Feliksa Wygrzywalskiego, co nadawało jej oryginalny charakter.

Po II wojnie światowej, sala widowiskowa przeszła modernizację, w ramach której pozbawiono ją wielu cennych elementów dekoracyjnych, takich jak rzeźby czy wspomniana kurtyna, w celu nadania jej bardziej współczesnego wyglądu. W 1999 roku, w związku z adaptacją południowego skrzydła na potrzeby Wyższej Szkoły Prawa i Administracji, przeprowadzono szereg istotnych zmian we wnętrzu, obejmujących podział sali widowiskowej na trzy kondygnacje.

Architektura budynku, charakteryzująca się skromnym wystrojem elewacji oraz odpowiednią bryłą, wywodzi się z nurtu architektury modernistycznej. Obecnie w Domu Robotniczym mieści się najstarsza niepubliczna szkoła wyższa w województwie podkarpackim, założona w 1995 roku - Wyższa Szkoła Prawa i Administracji w Przemyślu, która kontynuuje tradycje kulturalne i edukacyjne tego miejsca.