Wojciech Wieczorek

---

Życiorys

W latach 1949–1953 Wojciech Wieczorek związał się z krakowskim oddziałem dziennika „Słowo Powszechne”, co stanowiło początek jego kariery dziennikarskiej. Następnie, w latach 1954–1955, zasiadał w redakcji tygodnika „Dziś i Jutro”. Od 1960 roku wkroczył do zespołu miesięcznika „Więź”, pełniąc tam różne funkcje – był sekretarzem redakcji w latach 1960–1970, zastępcą redaktora naczelnego w latach 1971–1981, a w końcu redaktorem naczelnym od 1981 do 1989 roku.

Ważnym punktem w jego karierze było uczestnictwo w konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”, które podejmowało kluczowe tematy dotyczące aktualnej sytuacji społecznej i politycznej. Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 roku, wziął udział w formułowaniu apelu, który został skierowany do władz komunistycznych, podpisując się jako jeden z 64 naukowców, literatów i publicystów, wzywających do dialogu z protestującymi robotnikami.

Ważnym etapem w jego życiu zawodowym był również okres, gdy od lipca do października 1989 roku pełnił funkcję ostatniego polskiego ambasadora w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Po zakończeniu tej misji, do 1991 roku kierował berlińskim przedstawicielstwem Ambasady RP w Niemczech.

Jako osoby związanej z życiem społecznym i kulturalnym, była mu bliska idea Fundacji Krzyżowej, której był jednym z organizatorów oraz członkiem władz. Ponadto, zasiadał we władzach Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana, a jego dorobek obejmował również publikację książek, w tym Szkice z prowincji (1968) i Życiorysy pokornych (2007).

W 2008 roku jego dorobek został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co stanowiło wyraz uznania dla jego wkładu w życie publiczne i kulturalne Polski.

---

Oceń: Wojciech Wieczorek

---